De zotste scène in het horrormysterie Tenebre (1982) van Dario Argento gaat over een meisje en een hond. Het meisje loopt ’s avonds over een verlaten weg langs een hek. De hond achter het hek slaat aan en laat het meisje schrikken. Ze is bang voor honden. In plaats van snel door te lopen en de hond verder met rust te laten, pakt ze een stuk hout en slaat ze hard tegen het hek, net zo lang tot de hond gek wordt van woede en alle kracht weet te verzamelen voor een lenige sprong over het hek. De gevolgen laten zich raden en Tenebre is wat mij betreft vanaf dat moment reddeloos verloren.
De Japanse film Villain heeft een vergelijkbare scène, in dit geval een hele belangrijke scène, omdat we te zien krijgen hoe, door wie en waarom een jonge vrouw (Hikari Mitsushima) is omgebracht. Vanaf dat moment is er voor de dader in het verhaal geen weg meer terug. Het meisje en de dader kennen elkaar van vluchtig contact naar aanleiding van een online date. Zij is op de blonde jongen uitgekeken en heeft hem gedumpt. Hij is verliefd op haar geworden en ontsteekt in woede als ze voor zijn ogen bij een andere jongen in de auto stapt. Hij trapt op het gaspedaal en achtervolgt haar met veel lawaai met zijn blitse witte auto.
Hun laatste confrontatie vindt laat op de avond plaats in een bocht van een verlaten bergweg. Zij is op haar beurt gedumpt en ver van huis. Ondanks haar eerdere gedrag biedt de jongen het meisje een lift aan, terug naar de bewoonde wereld. Dat zij nog steeds niets met hem te maken wil hebben, kan ik begrijpen, maar dat ze de jongen niet alleen uitscheldt, maar ook bedreigt, is net zo zot als slaan met het hout tegen het hek voor de neus van een kwade hond, vooral omdat ze van geen ophouden weet en toch moet vermoeden dat er eens steekje los zit bij de zonderlinge jongen.
Villain komt deze scène niet meer te boven en bezwijkt definitief vanwege het matige acteren van popster Satoshi Tsumabuki (in de rol van dader), de opgeblazen symboliek (de vuurtoren heeft vast een diepere betekenis), vertraagd afgespeelde dramatiek en uitgeschreeuwde emoties.
5/10