Tulpan (Sergei Dvortsevoy, 2008)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

tulpan

All creatures great and small en boer zoekt vrouw in Kazachstan. Het verhaal doet er weinig toe in Tulpan. Ex-matroos Asa (Askat Kuchinchirekov) wil trouwen met Tulpan, de laatste beschikbare huwelijkskandidaat in de wijde omgeving en de enige bloem in het kale steppelandschap. Zij is weinig gecharmeerd van zijn flaporen, althans, dat is wat haar ouders beweren. Asa heeft al moeite een schaap uit de kudde op te pikken, laat staan een vrouw aan de haak te slaan.

Veel belangrijker in Tulpan is de registratie van het dagelijkse leven. Een windhoos scheert rakelings langs de yurt, lammetjes sterven en kamelen huilen niet, maar bijten. Regisseur Sergei Dvortsevoy neemt alle tijd de familiebesognes en de beestenboel vast te leggen. Het tempo van het Kazachstanse leven is het tempo van de film.

Laat ik een typische scène kort omschrijven. Vroeg in de ochtend worden de schapen losgelaten. Opgejaagd door de boeren vertrappen ze elkaar bijna. Opstuivende stof en zand maken het zicht mistig. Als de schapen uit beeld zijn, treedt de rust terug. Op de voorgrond dribbelt een nieuwsgierige witte pup, de tong uit zijn bek. In het midden van het beeld rent een kleuter op een houten paard, alvast oefenend voor later. Helemaal achterin beeld probeert een mannelijke muilezel een wijfje te bespringen. En dat allemaal in een totaalshot, vanaf de schouder geschoten en zonder montage. Het zijn dit soort lang aangehouden, kleine momenten die de film tot leven brengen en tegelijkertijd een glimlach bij de toeschouwer veroorzaken.

De rest is bijzaak.