They made a movie about us, opent Imperial Bedrooms, de zevende roman van Bret Easton Ellis. Hoofdpersoon Clay beschrijft een filmvoorstelling van Less Than Zero, speciaal georganiseerd voor de personages uit het boek. Het valt hem op dat de acteur in de rol van Clay niet lijkt op de beschrijving in het boek – Andrew McCarthy lijkt op de ‘echte’ Clay en toch vooral heel erg op Bret Easton Ellis. In het boek is het haar van Clay geblondeerd, net als alle andere rijkeluiskinderen in het Los Angeles van 1984. Al lezend zag ik hen voor me als de high schoolversies van de kinderen uit Village Of The Damned (Wolf Rilla, 1960), maar die keren niet terug in de filmversie van regisseur Marek Kanievska. De decadente sfeer uit het boek heeft plaatsgemaakt voor een slepende driehoeksverhouding tussen Clay, zijn vriendin Blair (Jami Gertz) en zijn verslaafde maatje Julian (een rol op het lijf geschreven van Robert Downey Jr.). Het resultaat is Jules & Jim met cokesnuivers, begeleid door Poison en Danzig in plaats van Duran Duran en The Human League, en met een originele score waarbij componist Thomas Newman waarschijnlijk meer aan zijn pas overleden katje zat te denken, dan aan het opgeklopte drama op het scherm. The movie was begging for our sympathy whereas the book didn’t give a shit.

Imperial Bedrooms speelt zich 25 jaar later af en lijkt me eenvoudiger te verfilmen, want in tegenstelling tot Less Than Zero is er in meerdere mate sprake van plot. Clay is als scenarist betrokken bij de casting van de verfilming van zijn boek The Listeners (een verwijzing naar Ellis’ verfilmde verhalenbundel The Informers) en weet een actrice onder de dekens te krijgen door haar een van de hoofdrollen te beloven. Tot zijn schrik begint hij gevoelens voor haar te ontwikkelen, onwetend over het feit dat de actrice deel uitmaakt van een duister complot waar ook zijn gedrogeerde oude maatje Julian een cruciale rol bij speelt.

Toch is het geen goed idee dit gegeven in een film om te zetten, want wat kan Imperial Bedrooms The Movie nog toevoegen aan The Player en Mulholland Dr. behalve een snufje Saw? We weten onderhand wel dat een nachtmerrie schuil gaat achter de negen letters op de heuvel van Hollywood. En dat is eigenlijk, eerlijk gezegd, ook een beetje het probleem van het boek. Lekker vlot geschreven, maar ik heb deze film al een keer gezien.

Less Than Zero (boek) 8/10 | Less Than Zero (film) 4/10 | Imperial Bedrooms 7/10