The Work (Jairus McLeary & Gethin Aldous, 2017)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

The Work is een indringende documentaire over een vierdaagse groepstherapie in Folsom State Prison in Californië. De deelnemers bestaan niet alleen uit gevangenen maar ook uit mannen van buiten de gevangenis die elk om hun eigen redenen bij de sessies aanwezig willen zijn. De confrontaties die de mannen met elkaar en vooral met zichzelf aangaan leiden tot hevige emotionele uitbarstingen. Als je wilt weten wat de bron is van mannelijk geweld dan geeft The Work een antwoord.

De gedetineerden in The Work zijn geen lieverdjes. Sommige zullen vanwege ernstige geweldsdelicten nooit meer terugkeren in de maatschappij. Andere gevangenen moeten nog tientallen jaren in Folsom State Prison doorbrengen voordat ze de gevangenis mogen verlaten. Veel mannen maken deel uit van drugsbendes. Normaal gesproken gaan de verschillende bendes niet met elkaar om en blijven de leden van elkaar gescheiden ter voorkoming van conflicten op het gevangenisterrein. De scheiding tussen de verschillende groepen, inclusief die tussen de blanke en Afro-Amerikaanse populatie, wordt tijdens de wekelijkse therapiesessies volledig opgeheven.

Twee keer per jaar mogen mannen van buiten de gevangenis meedoen aan een vier dagen durende sessie. Voor aanvang worden de buitenstaanders gekoppeld aan twee gevangenen en worden alle deelnemers in twee groepen onderverdeeld. Ze praten in een kring om beurten over hun angsten, frustraties en andere emoties die ze normaal gesproken nooit zullen tonen. De film is nog geen kwartier gaande als de eerste uitbarsting van opgekropte gevoelens plaatsvindt en deelnemer Kiki met moeite door de rest van de groep in bedwang wordt gehouden. De luisterende mannen accepteren de schrammen en blauwe plekken die nodig zijn om respect te tonen voor de kwetsbaarheid van een ander. Een verkeerde opmerking blijft echter niet zonder gevolgen, zoals onderwijsassistent Charlie merkt.

The Work is vaak ongemakkelijk intiem. De kijker zit dicht op de huid van de mannen. Je kunt hun harten horen kloppen. Filmmakers Jairus McLeary en Gethin Aldous blijven zelf buiten beeld. Ze stellen geen vragen tijdens de therapiesessies en maken zich onzichtbaar. De deelnemers vergeten dat ze op video worden vastgelegd. De camera’s blijven geconcentreerd gericht op de gezichten van de kring waar Charlie, barman Charles en museummedewerker Chris deel van uitmaken. Kreten en geluiden van schermutselingen uit de andere kring worden genegeerd, maar zijn wel goed op de soundtrack te horen.

De reden om buitenstaanders bij de sessies te betrekken is om de gevangenen te laten zien dat hun trauma’s nauwelijks verschillen van mannen die een normaal leven leiden buiten de gevangenismuren. Overal lopen emotionele tijdbommen rond. Zelfs de timide en weinig spraakzame Chris wordt na drie dagen therapie onverwachts overvallen door een trauma dat hem blijkbaar zijn hele leven dwarszit. Op dat moment worden de rollen omgedraaid en zijn de gevangenen er om hem te helpen. Uit de verhalen in The Work blijkt dat alle mannen in hun kindertijd een groot tekort hebben gehad aan vaderlijke liefde en erkenning, vaak omdat de biologische vader afwezig was.

De therapiesessies zijn meer dan een manier om even stoom af te blazen. De documentaire sluit af met een tekst waarin wordt beweerd dat gevangenen die aan deze sessies hebben meegedaan na vrijlating nooit meer in de gevangenis zijn teruggekeerd. Het kan dus geen kwaad om in de VS meer uit te geven aan educatie en het behandelen van gevangenen dan de schamele 1% van het gevangenisbudget dat daar momenteel aan wordt besteed.

9/10


The Work was te zien tijdens het afgelopen IDFA en wordt op dvd uitgegeven door de Britse documentaire-distributeur Dogwoof.

3 thoughts on “The Work (Jairus McLeary & Gethin Aldous, 2017)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *