Laat ik voor deze ene keer buiten beschouwing laten of The Other Boleyn Girl een geslaagde film is of een misstap in het oeuvre van scenarist Peter Morgan (o.a. The Queen). Af te leiden aan de recensie in Het Parool (die de affaires aan het hof van koning Henry VIII vergelijkt met Sex And The City) en een artikel over Tudorfilms in de meest recente Sight & Sound (auteur David Jays noemt de film a lame duck) mag de creatie van regisseur Justin Chadwick als mislukt worden beschouwd.

Zelf vond ik Scarlett Johansson en Natalie Portman als de zussen Mary en Anna Boleyn behoorlijk geïnspireerd acteren, het meest op momenten waarop gevoelens onuitgesproken blijven en gezichtsuitdrukkingen subtiel boekdelen spreken. Vooral Johansson valt positief op, zeker vergeleken met haar rollen in bijvoorbeeld Girl With A Pearl Earring, The Island en Scoop die mij de indruk gaven dat de actrice weinig bereik had. Het zijn de details die me bevallen aan The Other Boleyn Girl. Laat ik me beperken tot een zo’n detail.

Zo wordt het fatale resultaat van de relatie van de zussen met de naar een maîtresse snakkende koning al in de beginfase aangekondigd middels een geraffineerd geluidseffect. Hetzelfde geluid heeft pas in de dramatische slotfase zijn echo, wanneer de beul het immense zwaard heeft gebruikt en het lemmet lang nazingt. Het zingende mes is al als voorbode te horen wanneer de zussen Boleyn vernemen over de komst van de koning (Eric Bana). Voordat de hofhouding te paard arriveert gaan de activiteiten in de buitenkeuken een tandje hoger en hakken de koks extra hard in op het rode vlees. Een van de vleesmessen zoemt langer na in de soundtrack dan je op dat moment zou verwachten, behalve als je al op de hoogte bent van het turbulente leven van de Boleyns en je bekend bent met het wrede lot dat een van hen te wachten staat. Wie zou zo’n simpel doch doeltreffend effect hebben bedacht? De scenarist tijdens het schrijven of de regisseur en de geluidstechnicus tijdens de postproductie?