The Fish Child wil heel veel dingen tegelijk zijn: een lesbisch drama, een thriller, een bovennatuurlijk mysterie, een road movie, een actiefilm en een verhaal over moeizame relaties tussen dochters en vaders.

In het veelbelovende eerste half uur wordt prikkelend met verteltijden gehusseld. Teleurstellend genoeg valt de rest van het verhaal veilig terug op een chronologische vertelmethode. The Fish Child begint als dubbelportret, totdat jong volwassen Lala (Inés Efrón uit XXY, de vorige film van regisseuse Lucía Puenzo) noodgedwongen in haar eentje naar Paraguay reist. Wat we in het eerste half uur van haar relatie met de werkster La Guayi (Mariela Vitale) hebben gezien, bestaat uit niet veel meer dan enkele omhelzingen. De kijker krijgt nauwelijks gelegenheid zich in te leven in hun verliefdheid.

Puenzo heeft in de haar gegunde anderhalf uur filmtijd te weinig ruimte voor het bevredigend uitwerken van de talloze verwikkelingen. Dat gaat ten koste van bijrolspelers, zoals Lala’s broer (Julián Doregger) en de raadselachtige hondentrainer annex criminele tussenpersoon El Vasco (Diego Velázquez). Zo blijft onduidelijk waarom laatstgenoemde tijdens een idiote schietpartij zijn positie binnen het criminele circuit zo schijnbaar probleemloos opoffert ten bate van de twee jonge vrouwen.

The Fish Child valt gelukkig wel positief op als het gaat om het genuanceerde spel van Inés Efrón en de wondermooie fotografie van Rolo Pulpeiro. In deze Argentijnse film zijn zij het meest toonvast.

5/10