TBS (Pieter Kuijpers, 2008)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

TBS

Theo Maassen heeft een goeie kop, zou een portretschilder zeggen. Zware wenkbrauwen en baardstoppels geven hem een boeventronie, zeer geschikt voor de rol van Johan in TBS.

De cabaretier zet nergens zwaar aan en laat zich niet tot grappen verleiden. Johan is, op z’n zachtst uitgedrukt, een getroebleerd mens, maar Maassen maakt het monster menselijk. De toeschouwer is daarom bereid met hem mee op zoektocht te gaan, ook al blijft heel lang in het ongewisse of Johan daadwerkelijk ooit behalve zijn vader ook zijn zusje heeft vermoord.

De ontsnapte TBS’er heeft een helder doel: zijn moeder zien te vinden en haar over zien te halen voor hem te getuigen om zo te voorkomen levenslang achter slot en grendel te blijven. Johan ontvoert de dertienjarige Tessa (met voelbare angst vertolkt door natuurtalent Lisa Smit) en reist met haar door Nederland en België. Het onberekenbare gedrag van Johan houdt de film spannend, tot aan het moment waarop Tessa een in mijn ogen ongeloofwaardige beslissing neemt. Ik ben geen deskundige op het gebied van het Stockholm syndroom, maar volgens mij zitten daar grenzen aan en die grenzen worden in de slotfase overschreden. Dat moment doet overigens aan het eindoordeel weinig af. Hopelijk is TBS de eerste van meerdere sterke Nederlandse films dit jaar.