Debuterend Turkse regisseur Muzaffer Özdemir acteerde voorheen in films van prijswinnende landgenoot Nuri Bilge Ceylan. Özdemir is onder meer de humeurige fotograaf in Uzak (2002). Ook in zijn eigen film Home maakt een zwijgend piekerende, alleenstaande man van middelbare leeftijd foto’s van fotogenieke berglandschappen. Continue reading
Kuma
Van de twee Turkse films die ik afgelopen week zag, komt het realistische familiedrama Kuma het meest onwaarschijnlijk over. Regisseur Umut Dag geeft slechts mondjesmaat informatie prijs en zet heel geniepig de onwetende kijker meerdere keren op het verkeerde been. Continue reading
Honey
In Egg (2007) en Honey (2010), respectievelijk deel 1 en 3 van de Yusuf-trilogie, lopen in de eerste scène ouders behoedzaam en zonder haast op de camera af. De bejaarde moeder stapt door de mist, nadert tot een close-up, bedenkt of ze rechts of links zal afslaan en loopt uit beeld. De camera draait langzaam in de richting van de oude vrouw en ziet haar weer in de mist verdwijnen. Om nooit meer terug te keren. De jonge vader in Honey komt met zijn ezel vanachter de bomen in het dichte woud en stopt bij een grote boomstam vooraan in beeld. Ook hij zal verdwijnen. Continue reading
Honey
Honey (Bal) is het derde deel van de bijzondere Yusuf-trilogie van de Turkse cineast Semih Kaplanoğlu. De trilogie begint bij de volwassen Yusuf en eindigt bij Yusuf als kleine jongen. Continue reading
Three Monkeys
Three Monkeys en The Man From London zijn recente auteursfilms waarin geflirt wordt met thrillerelementen. In beide films valt op hoe omzichtig de regisseurs (respectievelijk Nuri Bilge Ceylan en Béla Tarr) de plot proberen te omzeilen. Ze doen er alles aan om wat een thriller een thriller maakt uit de film te elimineren. Het mag vooral niet spannend worden. Stel je voor, zeg. De camera wendt bij moord en doodslag liever de blik af. Continue reading
120 is een Turks patriottistisch melodrama over 120 kinderen uit het dorp Van en hun barre tocht van zes dagen tijdens de oorlog in 1915. Hun missie is het vervoeren van munitie over besneeuwde bergtoppen naar het front bij de grens met Rusland. Het teleurstellende van de film is dat de tocht slechts hooguit een kwart van de bijna twee uur durende film in beslag neemt en dat het verhaal verteld wordt door een van de thuisblijvers. Continue reading
Tegelijk met de Britse uitgave van Nuri Bilge Ceylans meest recente film Climates (zie 15 juni) verscheen op hetzelfde label Artificial Eye een box met de eerste twee films van de Turkse regisseur. Kasaba is het portret van een klein plaatsje, ver verwijderd van grote steden. Irak ligt waarschijnlijk dichterbij dan Istanbul. Net als in Climates gebruikt Ceylan de veranderende seizoenen als decor. Continue reading
De ruïne waar Isa (Nuri Bilge Ceylan) tijdens de openingsbeelden van Climates doorheen wandelt, zou een metafoor kunnen zijn voor de ingestorte relatie tussen Isa en zijn vriendin Bahar (Ebru Ceylan). Het Turkse paar is op vakantie door eigen land en echt plezier hebben ze niet met z’n tweeën, ondanks het stralende zomerweer. Terwijl Isa foto’s maakt van wat over is gebleven van een tempel, zit Bahar een eind verderop buiten gehoorsafstand stilletjes te huilen. Een bezoek tijdens de trip aan een bevriend echtpaar gaat gebukt onder ongemakkelijke stiltes en een ongemotiveerde lachstuip van Bahar. Continue reading
