Steven Soderbergh vond het zeventien jaar na zijn tweede film Kafka (1991) de hoogste tijd voor een nieuwe kafkaiaanse speelfilm. In zijn thriller Unsane doet een jonge vrouw verwoede pogingen te ontsnappen aan de bureaucratie van een geprivatiseerde psychiatrische kliniek waar ze tegen haar wil is opgenomen. Continue reading
Contagion is een van de weinige virusfilms die het gevoel geven dat het werkelijk gaat om een probleem van wereldwijde omvang, zelfs met een minimum aan massascènes. Continue reading
Steven Soderbergh experimenteert graag, zoals in het absurdistische Schizopolis (1996) en The Limey (1999). Zelfs na zijn kaskrakers Erin Brockovich (2000) en Ocean’s Eleven (2001) maakt hij tijd voor goedkopere, kleine films zonder steracteurs zoals Bubble (2005). Het relatief goedkoop gedraaide The Girlfriend Experience, het relaas over de dure escortdame Chelsea (Sasha Grey) en haar stuklopende relatie met haar vriend Chris, is op documentaire wijze in chronologische volgorde opgenomen. Continue reading
Zowel Defiance van Edward Zwick als Che van Steven Soderbergh zijn gebaseerd op ware personages, respectievelijk de gebroeders Bielski en Ernesto ‘Che’ Guevara. Waarom de eerste film tekort schiet ten opzicht van de tweede heeft meerdere redenen. Laat ik me beperken tot de meest opvallende reden: taal. Continue reading
Het is misschien een rare vraag, maar komen er eigenlijk wel mensen voor in Ocean’s Thirteen? Ik kan ze maar lastig ontwaren. De steracteurs raken te veel verstrikt in een plot dat net zo gecompliceerd als het uurwerk van een Zwitsers horloge. Voor personages van vlees en bloed is geen plaats. Vooral in het eerste kwartier bestookt regisseur Steven Soderbergh de kijker met een excessieve lading informatie, zowel visueel als tekstueel. Ik had dit weekend grote moeite op het grote scherm in zaal 1 van Tuschinksi tegelijkertijd de ondertiteling te lezen en de snelle aaneenschakeling van filmbeelden in me op te nemen. Continue reading
