03/28/16

Arabian Nights (Miguel Gomes, 2015)

Facebooktwitterpinterestlinkedin
Arabian Nights (Crista Alfaiate als Scheherazade)

Arabian Nights (Crista Alfaiate als Scheherazade)

Het gebeurt niet vaak dat een regisseur uit zijn eigen film probeert te ontsnappen. De Portugees Miguel Gomes doet een poging aan het begin van zijn drieluik Arabian Nights. Zijn vluchtgedrag komt voort uit een schuldgevoel over de fantasiefilm die hij van plan is te maken terwijl elders in de stad een scheepswerf wordt gesloten en vele arbeiders hun baan verliezen. Gomes kijkt korte tijd diep peinzend in de camera voordat hij geheel onverwacht de benen neemt. De filmcrew rent achter de regisseur aan en weet hem uiteindelijk met enige dwang op andere gedachten te brengen. Arabian Nights kan eindelijk echt beginnen. Continue reading

08/19/12

Por Aqui Tudo Bem (Pocas Pascoal, 2011)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

alliswell

Zoals vaker bij filmfestivals baseer ik mijn filmkeuze voornamelijk op de tijdstippen waarop ik de films kan zien en niet op hun kansen op de publieksprijs. Films die later in het jaar een reguliere bioscoopdistributie krijgen, sla ik sowieso over. Door deze strategie heb ik tijdens World Cinema Amsterdam niet de uiteindelijke publiekswinnaar Rebelle gezien, maar wel het kleine drama Por Aqui Tudo Bem. Het kijkplezier werd bij deze film ietwat tegengezeten door het feit hij vanaf videoband werd geprojecteerd. In het digitale tijdperk is dat een flinke stap terug. Continue reading

05/6/12

Het gebruik van muziek in recente films van Miguel Gomes, Terence Davies en Paolo Sorrentino

Facebooktwitterpinterestlinkedin
Our Beloved Month Of August

Our Beloved Month Of August

In de beste films die ik de afgelopen week zag speelde muziek een prominente rol: Our Beloved Month Of August (Miguel Gomes, 2008), The Deep Blue Sea (Terence Davies, 2011) en This Must Be The Place (Paolo Sorrentino, 2011). Continue reading

02/8/12

Ne Change Rien (Pedro Costa, 2009)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

nechangerien

Pedro Costa liet in zijn film In Vanda’s Room (2000) merken veel geduld te hebben tijdens het observeren van zijn onderwerp. Zoals de verslaafde Vanda obsessief in haar onderbelichte slaapkamer op zoek is naar heroïnekruimels tussen de pagina’s van een telefoonboek, zo geconcentreerd is Jeanne Balibar (actrice in onder anderen Comédie De L’Innocence en Va Savoir) in de muziekdocumentaire Ne Change Rien op zoek naar de juiste melodie in het juiste ritme.

Continue reading

12/17/10

Pedro Costa: Letters From Fontainhas (1997-2006)

Facebooktwitterpinterestlinkedin
Colossal Youth

Colossal Youth

Sommige films moet je eerst gezien hebben, voordat je ze gaat zien. De eerste kijkbeurt geeft de context die je nodig hebt om de film bij de tweede keer te begrijpen en om te vergeten wat in eerste instantie ergernis opwekte. Een zeer traag tempo, een eigenaardige afwisseling van beelden en een afwijkende manier van acteren vallen de tweede keer opeens op hun plaats en zijn niet langer meer stoorzenders. Neem als voorbeeld Colossal Youth (Juventude Em Marcha) van Pedro Costa’s uit 2006, door mij, en velen met mij, als een beproeving ervaren tijdens het International Film Festival Rotterdam 2007. Continue reading