Spelen met tijd is een leuk tijdverdrijf. Ik zou graag een tijdreis boeken en als Doctor Who dwars door het universum scheuren, maar ik zou ook al blij zijn met de tijdmachine van Stéphane in The Science Of Sleep waarmee je slechts een seconde voor of achteruit kunt gaan. Een nobel mens zou terug in de tijd springen en een poging doen de mensheid van rampspoed te behoeden of doet op zijn minst pogingen de geschiedenis van vrienden en familie recht te zetten. Continue reading →