Te veel voorkennis over een film is vaak funest voor het kijkplezier. Daarom lees ik van tevoren nooit de recensie en houd ik mijn ogen dicht tijdens de trailer. Ik wil in de filmzaal verrast worden in plaats van geduldig te moeten wachten tot een veelbesproken scène eindelijk voorbij komt. Na het lezen van de eerste halve regel van een artikel over De Rouille Et d’Os wist ik ongewild meteen dat een van de twee hoofdpersonages een ernstig ongeluk krijgt (sterker: ik las meteen dat ze aan het ongeluk een niet mis te verstane handicap overhoudt). De trailer blijkt achteraf ook weinig aan de verbeelding over te laten. Verrassing was daarom bij voorbaat voorgoed uitgesloten, maar ik kreeg er wel iets anders voor terug. Continue reading →