Een van de aantrekkelijke eigenschappen van film is dat tijd op meerdere manieren gemanipuleerd kan worden. Een recent voorbeeld van een film waarin tijd op extreme wijze wordt verbogen is het vernuftig geconstrueerde Endorphine. De Franstalige Canadese productie toont de gevolgen van een traumatische ervaring van tiener Simone aan de hand van een lezing waarin op heldere wijze theorieën over het fenomeen tijd uiteen worden gezet. De film gunt de kijker een blik in het onderbewustzijn van het meisje en daalt af in een surrealistische nachtmerrie. Continue reading →