Een auto ligt ondersteboven in een weiland. Een van de inzittenden komt langzaam in beweging. Ze opent met enige moeite het portier, kruipt naar buiten, doet enkele wankele stappen, verliest haar evenwicht en valt flauw in het gras. De rook uit de motorkap vermengt zich met een dikke mist. Silent Ones kan gezien worden als het begin van een nieuwe, ongeplande wending in de reis van Csilla (Orsi Tóth), maar het kan ook zijn dat het ongeluk het einde van de reis betekent en dat wat volgt fragmenten zijn van de spooktocht van een dolende ziel.
De knokige Hongaarse Csilla is samen met haar zwijgende broertje op reis, onderweg naar een gelukkiger leven in het welvarende West-Europa. Na het ongeluk moet ze haar plannen drastisch herzien. Ze laat zich door de dubieuze Gábor (Roland Rába) overhalen om mee te reizen op zijn vrachtschip en bij te verdienen door klusjes in en rondom de keuken te verrichten. Heel lang waart de camera rond in kajuiten en de scheepskeuken en ligt de wereld onzichtbaar en onbereikbaar achter patrijspoorten.
Csilla maakt zich in voice-over zorgen over haar huidige situatie en het lot van haar broertje. Hij is aanwezig in de vorm van een sieraard dat ze probeert te verbergen voor de hebzuchtige Gábor. Aan de reis lijkt geen einde te komen. De film wordt halverwege opengebroken wanneer een lange flashback zijn intrede doet. Eindelijk ontmoeten we broertje Isti (Fatih Dervisoglu) en zien we hoe broer en zus per auto van het ene benzinestation naar het andere rijden om bij te verdienen door sigaretten te verkopen aan pauzerende vrachtwagenchauffeurs. Vanwege de flashback keren we terug naar de plek van het ongeluk en is het verhaal terug bij af. De film is samen met Csilla verdwaald in de mist en loopt daar rondjes. De eindbestemming is verder weg dan ooit.
In Silent Ones wordt de wereld door mist tot een wit vlak gegumd. De witte waas maakt het vlakke land koud. Geen enkele plek geeft een beschermend gevoel. Wanneer Csilla vroeg in de morgen met een bootje door een slapende zeehaven vaart, torenen de vrachtschepen als dreigende reuzen boven haar uit. Het interieur van het schip is een gevangenis waar niet aan valt te ontsnappen en waar het erg lastig is te ontkomen aan de sinistere Gábor. De film moet het meer van de onheilspellende sfeer hebben dan van het verhaal. Die sfeer wordt versterkt door de indringende, minimale ambient score van Andrey Dergachev die eerder filmmuziek componeerde voor The Return (2003) en The Banishment (2007) van Andrey Zvyagintsev. De lange elektronische drones en de spaarzaam aangeslagen gitaarakkoorden ontnemen het zicht op een veilige haven.
7/10