Dialoog is niet het sterkste punt in Shocking Blue, maar het grote zwijgen van de hoofdpersoon maakt dit Bollenstreekdrama nog minder doordringbaar.

Het is onmogelijk achter het masker te kijken van de jonge Thomas (Ruben van Weelden).  Tekenend is de pijnlijke scène waarin de Pool Wojtek in de kas een gesprek met de jongen probeert aan te gaan. Acteur Dragan Bakema (meer een cameo dan een bijrol) had net zo goed tegen een tulp kunnen praten, want Thomas blijft stoïcijns voor zich uit staren en beperkt zich na ongeveer een minuut tot een binnensmonds gemompeld ‘misschien’. Regisseur Mark de Cloe denkt dat zwijgen en mompelen voldoende zijn om inzicht te geven in zielenroerselen, maar daar vergist hij zich in. Thomas blijft een enigma, net als de andere schematisch uitgetekende personages. Over de onuitgewerkte subplot van de afwezige moeder wil ik het al helemaal niet hebben.

4/10