Rooie Waas – MAK!

Facebooktwitterpinterestlinkedin

Rooie Waas is uitgeraasd. Vorige week nam het trio in Amsterdam afscheid van het publiek tijdens de presentatie van hun vierde en laatste album MAK! De drie muzikanten lieten de aanwezigen achter met de vraag wat Rooie Waas nu eigenlijk was: een serieus experiment of een uit de hand gelopen grap?

Misschien was Rooie Waas een grap die langer duurde dan aanvankelijk gepland. Humor maakte in ieder geval onlosmakelijk deel uit van de performances en de teksten van vocalist en dichter Gijs Borstlap. De manier waarop hij zijn minimalistische woordassociaties op sinistere wijze fluisterend declameerde bracht altijd een glimlach teweeg. Hij verknipte woorden dusdanig en herhaalde ze zo vaak dat ze aan het eind van het nummer alle betekenis hadden verloren. Muziek van Rooie Waas ging daarom ook nergens over en als het ergens over ging was het voornamelijk een reactie op het eigen maakproces. De afscheidsplaat MAK! begint met Vervelend Deuntje. Andere titels geven ook direct en onverbloemd kritiek op het eindresultaat: Gammel, Irritant, Rommel. Bij de meeste liedjes op MAK! krijg je de bondige recensie er gratis bij.

Rooie Waas

De unieke sound, in combinatie met absurde Nederlandstalige teksten, maakt de muziek van Rooie Waas lastig te plaatsen. De band klinkt heel Europees en laat geen Angelsaksische invloeden toe. De elektronische ritmes zijn te onbestendig om met dance geassocieerd te kunnen worden. De enige vergelijking die enigszins ergens op slaat is die met de vroege samplepop van Duitse muzikant Holger Hiller op bijvoorbeeld zijn album Ein Bündel Fäulnis in der Grube uit 1983.

Voor aanvang van het allerlaatste optreden in Mezrab (voorheen Pakhuis Wilhelmina) probeerde Borstlap de betekenis en waarde van Rooie Waas zelf te duiden, maar hij gaf ons enkel vragen in plaats van antwoorden. De overige twee bandleden onthielden zich van commentaar. Ze kweten zich met overdreven ernst van hun taak, spiekend op hun laptops die als alternatieve partituren dienden. Elke stap was berekend, al zou je dat niet meteen zeggen. De basdrum van drummer Gerri Jäger stuiterde net zo onregelmatig als een basketbal in handen van een dribbelaar vlak voordat hij de aanval inzet. De handen van toetsenist Mikael Szafirowski leken soms willekeurig op het kleine keyboard te vallen. Borstlap draaide ondertussen aan knoppen en trok aan draadjes in zijn centraal gepositioneerde mini-laboratorium. De drie muzikanten deden er alles om wat betreft melodie en harmonie zoveel mogelijk van de popmuzieknormen af te wijken, maar deden dat wel binnen conventionele songstructuren.

Rooie Waas: Mikael Szafirowski, Gerri Jäger & Gijs Borstlap

De zaal van Mezrab was goed gevuld afgelopen donderdag, wat opvallend is voor muziek waarmee je normaal gesproken geen WC mee uitverkoopt. De geslaagde uitgebreide laatste campagne van het Rooie Waas-promotieteam had ook veel mensen buiten de vaste Amsterdamse kliek naar de hoofdstad gelokt. Ze waren getuige van een geïnspireerd optreden. De drie muzikanten eindigden hun gezamenlijke carrière op de pieken van hun kunnen. De arrangementen klonken voller dan gebruikelijk en op sommige momenten waren zelfs melodieuze lijntjes te bespeuren. Rooie Waas beperkte zich tot de nummers van MAK! en liet meezingers als Nee en Ja, Dus achterwege.

Gijs Borstlap signeert tijdens de Rooie Waas-uitverkoop

Het leek alsof de band mensen had ingehuurd om vanuit het publiek als stoorzender te fungeren. Borstlap moedigde de spontaan opwellende reacties aan en dat lieten sommige mensen zich geen tweede keer zeggen. Een man liet vanuit de achterhoede af en toe een schreeuw uit zijn keel ontsnappen. Bij het podium stond een beschonken dame in toepasselijk rood T-shirt opzichtig commentaar te leveren. Toen de drie bandleden naar voren liepen voor het allerlaatste, akoestisch gespeelde nummer, begon de dame zelfs de zang over te nemen en ontstond kortstondig een koor in de voorste rij. De band hield ermee op en het publiek nam hun taak over.

One thought on “Rooie Waas – MAK!

  1. We konden er helaas niet bij zijn omdat vrienden van ons hun nieuwe jazz project voorstelden, en dat spijt ons heel erg. Wat jammer dat Rooie Waas er de brui aan geeft na zoveel onbegrip en gebrek aan aandacht. Wat me alleszins opvalt bij de online artikels die ik las over de muziek en de performances van het trio, is dat Rooie Waas zo vlotjes werd weggezet in het hoekje van raar of onbegrijpelijk. Alsof Dada & Barbarber, of Warp & Mego, en alles daartussenin, nooit hebben bestaan.Of Arbeid Adelt! (Het spijt me nog altijd ze niet op een double bill gekregen te hebben met Marcel Vanthilt.) En dat in tijden waarin musique concrète volop heruitgegeven wordt en improv misschien meer publiek boeit dan ooit. Droef en triest.

    Bedankt voor dit eindverslag.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *