Rhymes For Young Ghouls (Jeff Barnaby, 2013)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

youngghouls

Voordat de titel in beeld komt, heeft Rhymes For Young Ghouls de kijker al getrakteerd op een geplet hoofd en een zelfmoord. De opening zet de toon voor het verdere verloop van de film. Het verhaal speelt zich af tegen de achtergrond van een wet in Canada die het jarenlang mogelijk maakte kinderen van Indianen op te sluiten in internaten. Daar leerden ze op hardhandige wijze hun Indiaanse gewoontes af. We zouden bijna vergeten dat het zo liberaal voorkomende Canada weinig zachtzinnig is omgesprongen met de oorspronkelijke bewoners. De wandaden doen denken aan de schandalige manier waarop in Australië met Aboriginals werd omgegaan, zoals te zien in onder meer Rabbit-Proof Fence (2002).

Tiener Aila (Devery Jacobs) behoort tot de Mi’kmaq. Ze kent de verhalen over vroeger van haar grootmoeder, verteld in de vorm van een geanimeerde parabel over een wolf die zichzelf opeet. Rhymes For Young Ghouls richt zich echter nauwelijks op de wantoestanden in de internaten, maar op de vete tussen twee mannen die daar ooit als kinderen tegenover elkaar stonden: Aila’s vader Joseph (Glen Gould) en Popper (Mark Antony Krupa), een corrupte agent met Indiaans bloed. Popper is nogal eendimensionaal als eersteklas sadist. Het geweld wordt in de film expliciet en bijna verlekkerd in beeld gebracht waardoor de geschiedenis van de Canadese Indianen op de achtergrond raakt. Ook de gemaskerde wraakactie van Aila past meer in een avontuurlijke schelmenfilm dan in een film die de uitwassen van racisme grondig aan de kaak wil stellen.

5/10