Oil City Confidential (Julien Temple, 2009)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

oilcity

Na The Great Rock ‘n’ Roll Swindle (1980), The Filth And The Fury (2000), Glastonbury (2006) en Joe Strummer: The Future Is Unwritten (2007) geeft Julien Temple met Oil City Confidential opnieuw een eigengereide popgeschiedenisles. De regisseur monteert zoals gebruikelijk historische journaalbeelden en speelfilmfragmenten (veel Britse heist movies ditmaal) tussen de praten hoofden van levende en overleden bandleden door. Ditmaal portretteert hij de pubrockers van Dr. Feelgood, een band afkomstig van het troosteloos ogende Canvey Island, Essex en een van de inspiratiebronnen van de punkbeweging.

Het droge gitaargeluid van de plectrumloze gitarist Wilko Johnson vond ook zijn weerklank in de new wave, tot in Amerika aan toe, waar Dr. Feelgood ooit een Amerikaanse tournee deed met onder meer een optreden in New York en de Ramones als voorprogramma. De hypnotiserende Raspoetin-ogen van Johnson en zijn manische bewegingen maken de ruige rhythm´n blues op het podium extra enerverend. Als een ding duidelijk wordt, is dat je Dr. Feelgood vooral live gezien moet hebben.

8/10