Loin Des Hommes speelt zich af in 1954, het jaar waarin het Algerijnse verzet de strijd aanging tegen de Franse bezetters. De film gaat over universele thema’s als afkomst en identiteit.

Viggo Mortensen, een acteur met een Deense vader en opgegroeid in Venezuela en Argentinië, is Daru, een Franse onderwijzer met Spaans bloed die in Algerije is geboren en les geeft op een afgezonderd schooltje midden in het Atlasgebergte. Hij voelt zich Algerijn, maar is vanwege zijn link met Frankrijk een vijand in de ogen van de Arabische verzetsstrijders. Als Daru door Franse landeigenaren wordt gedwongen de gevangene Mohammed (Reda Kateb) naar het gerechtsgebouw in de dichtstbijzijnde grote stad te brengen, kan hij zich niet langer meer afzijdig houden en moet hij kiezen aan welk kant hij in het koloniale conflict staat.

Tijdens hun tocht door het barre landschap is iedereen een mogelijk gevaar voor Daru en Mohammed. De onderwijzer heeft de landeigenaren en het Algerijnse verzet tegen zich. De gevangene wordt achternagezeten door dorpsgenoten die een moord willen wreken en is in de ogen van het Franse leger een potentiële terrorist. Mortensen heeft aan twee bewegingen genoeg om de kijker zekerheid te geven waar zijn sympathie ligt.

Mensen zijn onbewust geneigd om een houding of een beweging over te nemen van iemand die ze respecteren of tegen wie ze opkijken. Let maar eens tijdens vergaderingen op wie op dezelfde manier aan de vergadertafel zit als de directeur en kijk niet vreemd op als je dat zelf bent. Wanneer Daru een Algerijnse vriend ontmoet met wie hij samen in het leger heeft gezeten en die nu tegen de Franse strijdkrachten vecht, salueert de vriend na afloop van het gesprek. De onderwijzer wil in een reflex de saluut beantwoorden, omdat hij grote verwantschap en respect voelt voor de man tegenover hem. Hij bedenkt zich en breekt zijn beweging af omdat hij twijfelt of zijn reactie in goede aarde zal vallen bij de mannen bij wie de vriend is aangesloten.

Later in het verhaal heeft Daru na een schermutseling tussen de twee strijdende partijen een pittige discussie met een Franse luitenant. Ook de Fransman salueert, maar ditmaal heeft Daru helemaal niet de neiging om de beweging op dezelfde manier te beantwoorden. Hij heeft totaal geen respect voor de daden van de Fransen en voelt geen enkele affiniteit met hen.

Daru en Mohammed proberen zoveel mogelijkheid hun waardigheid te bewaren in het onbarmhartige landschap. De weidse cinematografie van Guillaume Deffontaines biedt hen nauwelijks ontsnappingsmogelijkheden. Dankzij de ingetogen interactie tussen beide hoofdrolspelers is Loin Des Hommes zeer beheerst voor een film waarin geweld geen onbelangrijke rol speelt. De dreigende en tegelijkertijd melancholische muziek van Nick Cave en Warren Ellis sluit daar perfect op aan.

9/10