Kill List (Ben Wheatley, 2011)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

kill-list

De echtelijke ruzie bij aanvang van Kill List lijkt het begin van een realistisch relatiedrama. Toch is de film de harde thriller die de titel belooft, een titel als een boodschappenlijst waarbij elke liquidatie zakelijk afgevinkt wordt.

Echtelieden Jay (Neil Maskell) en Shel (MyAnna Buring) hebben beide vroeger in uniform gewerkt, zij in het Zweedse leger en hij op een missie in Irak. Hij is het gewend geld te verdienen door in opdracht te doden en zij accepteert dat. Ze leven met hun zoontje Sam (Harry Simpson) in een mooi huis, maar vanaf de eerste scène is geen huwelijks geluk te bespeuren. Hun huwelijk is zo defect als de jacuzzi in de achtertuin. De twee geven zo te zien meer uit dan ze verdienen. Het onverwerkte verleden voert de frustraties hoog op.

De ruzie gaat verder tijdens een gezellig bedoeld avondje met Jay’s maatje Gal (Michael Smiley) en zijn nieuwe vriendin Fiona (Emma Fryer). Gedwongen door de financiële situatie laat Jay zich door Gal overhalen een nieuwe opdracht aan te nemen van een naamloze klant. De klant haalt een mes door Jay’s hand en sluit de deal met bloed. De snee is dieper dan eerder in de film, toen Jay per ongeluk uitschoot bij het scheren. De wonden worden in de loop van de film verder opgereten.

Kill List wordt donkerder en claustrofobisch, bekeken vanuit de ogen van de getraumatiseerde, kalmeringspillen slikkende Jay. De man raakt verstrikt in zijn waanbeelden en denkt dat zijn opdrachten een hoger doel dienen. Hij gaat tekeer als een one man lynch mob en draait volledig door, zonder zich te verdiepen in de levens van zijn slachtoffers. De thriller vertelt net als A Serbian Film (Srdjan Spasojevic, 2010) een verhaal over een man die zonder al te veel na te denken en zonder gewetensbezwaar klussen aanneemt. Te laat merkt hij een speelbal te zijn in een schimmig complot. Beide films eindigen op bijna identieke wijze, maar waar de Servische schandaalfilm vanaf het begin vrij expliciet is over welke kant de ellende op gaat, stookt de Britse regisseur Ben Wheatley het vuurtje langzaam hoger, totdat het te laat is en je handelingen hebt gezien, waar je liever geen getuige van was geweest.

Kill List is een weerspiegeling van deze tijd, vanwege het Irakverleden van Jay en de impliciete actuele verwijzingen naar pedofilie en de gevolgen van de kredietcrisis. De processen op de geldmarkt zijn voor een buitenstander even mysterieus als de bedoelingen van de geheime organisatie die de moordopdrachten geeft. In tijden van financiële nood moeten mensen worden ontslagen. Fiona zegt te werken als ontslagfunctionaris. Ze noemt zichzelf eufemistisch een human resource manager. Jay heeft een vergelijkbaar ‘beroep’. Voor hem is het uitschakelen van mensen een fysieke handeling, maar daarom niet minder administratief.

8/10