HOWRAH live in Paradiso (zaterdag 9 juni 2018)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

Sinds HWRH de naam heeft veranderd in HOWRAH hoeft er geen twijfel meer te bestaan over hoe de bandnaam uitgesproken moet worden. HOWRAH was ook de vreugdekreet die klonk toen het debuutalbum Self_Serving Strategies voor het eerst uit de speakers schalde. De plaat op Subroutine Records schiep hoge verwachtingen voor de officiële albumpresentatie die afgelopen zaterdag plaatsvond in de bovenzaal van Paradiso.

De presentatie van Self_Serving Strategies bracht sommige bezoekers van Paradiso terug naar de jaren negentig, toen de Amsterdamse gitaar-underground floreerde dankzij onder meer de muzikanten van Zoppo en verwante bands. Er is sindsdien veel veranderd. Het muzikale epicentrum heeft zich sinds midden jaren nul verlegd naar Groningen, de officiële uitvalsbasis van smaakmaker Subroutine Records. Carrières hebben bijzondere wendingen genomen. Voormalige Zoppo-gitarist Yuri Landman maakt tegenwoordig wereldwijd naam met zijn zelfgemaakte snaarinstrumenten. Arnold de Boer van het bevriende Zea is opgeklommen van roadie van Zoppo tot zanger/gitarist in The Ex.

Zea mocht de feestelijke avond van HOWRAH openen en deed dat met allereerst enkele fragiele Friestalige akoestische liedjes van zijn album Moarn Gean Ik Dea. Het nieuwe materiaal is weer ouderwets Engelstalig en uitgesproken geëngageerd. Zea zal als uiting van protest nooit met stenen gooien, maar ze netjes per post versturen, zong hij in een van de nieuwe nummers. Dat humor nooit ver weg is bewees de muzikant onder meer met zijn Engelse vertaling van Laat Me Alleen, de evergreen van zangeres Rita Hovink (1944-1979). De uitvoering is bedoeld om Hovink postuum internationale bekendheid te geven, maar zal onbedoeld de revival inluiden van de Italiaanse zangeres Patty Pravo. Laat Me Alleen is namelijk een bewerking van Pravo’s hit Pazza Idea uit 1973.

Tweede act Apneu hield het luchtig met levendige gitaarpop. Gevoelsmatig bevatten de nummers meer majeur- dan mineurakkoorden, al zal nader onderzoek moeten uitwijzen of dat daadwerkelijk het geval is. De teksten wekken het vermoeden dat de songschrijvers het einde van de pubertijd voorlopig nog even hebben uitgesteld. Hun liedjes gaan niet alleen vaak over meisjes maar hebben ook geregeld meisjesnamen als titels. Het repertoire was zaterdag lekker uptempo en werd per nummer steviger en ruiger. Nummers klokten voor het merendeel onder de drie minuten. Drumster Nora (Slow Worries) hield de vaart erin door niet op het applaus te wachten en tijdens de nagalm van het laatste akkoord alweer af te tikken voor het volgende nummer.

HOWRAH

Apneu en HOWRAH hebben niet alleen hetzelfde label met elkaar gemeen. Beide bands maken ook dankbaar gebruik van de talenten uit de band Slow Worries. Je zou vermoeden dat de overige leden van Slow Worries zich langzaam zorgen beginnen te maken. Gitarist Gijs Loots is een gouden aanwinst voor HOWRAH. Zijn gitaarpartijen sluiten naadloos aan op die van zanger Cees van Appeldoorn (ex-Zoppo). Tijdens heftige passages veroorzaakten hun gezamenlijke harmonieën boventonen waar Sonic Youth vroeger een heel arsenaal aan gitaren voor nodig had. Loots’ melodieuze spel cirkelde soepel rondom de vervormde akkoorden van Van Appeldoorn en haakte waar nodig aan tijdens de volumineuze passages. Live mis je geen moment de extra gitaren die op het debuutalbum Self_Serving Strategies zijn toegevoegd.

Het ogenschijnlijke gemak waarmee de twee gitaristen de muziek uitvoerden zorgde ervoor dat ze in de gelegenheid waren om zich ook fysiek op het repertoire te werpen. Somber navelstaren was er niet bij. Het enthousiaste gitaarspel werd aangevuurd door de zoals gebruikelijk goed op elkaar ingespeelde ritmesectie. Drumster Ineke Duivenvoorde en bassist Aico Turba uit Space Siren vermeden alle overbodige franje. De onmisbare basnoten van Turba eisten nooit de aandacht op en gingen volledig op in het totaalgeluid. De roffels op de snaredrum, zoals in Sweet Diversion, deden denken aan het drumwerk van Stephen Morris van Joy Division en New Order. Net als bij die Britse bands komen de melodieën en harmonieën van HOWRAH voort uit een droefgeestig gemoed. De uitvoering was daarentegen een uitbarsting van opbeurende levenslust. Er was na afloop geen enkele reden om met een neerslachtig gevoel de nacht in te gaan.

Het sterke gevoel van noodzaak dat de muziek uitstraalde werd meteen duidelijk vanaf opener Vacuity en dan in het bijzonder bij de interval die viermaal als kreet weerklonk in de climax. De band hield dat gevoel het hele optreden vast en liet dezelfde interval later in het optreden als gitaarmotief terugkeren in het nummer Dots. Je zou de interval kunnen interpreteren als leidmotief voor een optimistische blik vooruit.


Self_Serving Strategies is opgedragen aan Corno Zwetsloot en verkrijgbaar op vinyl, cd en als download. HOWRAH speelt de komende tijd in Concerto, Amsterdam (22/6), Vechtclub XL, Utrecht (22/6), Dranklokaal de WW, Leiden (28/6), Vera, Groningen (30/6) en tijdens het The Ex Festival in Paradiso (30/9).

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *