Happythankyoumoreplease (Josh Radnor, 2010)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

happythankyoumoreplease

De New Yorkse hoofdpersonages in Happythankyoumoreplease zijn allemaal ontzettend aardige mensen. Ik zou ze graag als buren willen hebben of desnoods opnemen in de vriendenkring. Maar zijn ze ook in staat om een speelfilm boeiend te houden?

De personages hebben geestige oneliners paraat en ze zijn heel creatief. De een werkt aan een roman, de ander schildert, iemand zingt en iemand fotografeert. Geef in New York een kind een doos kleurkrijtjes en binnen een dag heb je een nieuwe Basquiat. ’s Avonds gaan ze naar een film van Woody Allen om daar bij thuiskomst uitgebreid een mening over te hebben. Het zorgeloze leven wordt elke dag beschenen door een vrolijk zonnetje.

Zonder problemen geen film en dus wil Spencer (Bram Barouh) naar Los Angeles verhuizen en zijn vriendin Mary Catherine (Zoe Kazan) niet, voelt de kale Annie (Malin Akerman) niets voor haar collega (Tony Hale) vanwege zijn terugwijkende haargrens en doet schrijver Sam (regisseur Josh Radnor) onnodig moeilijk als zijn relatie met de aantrekkelijke, schattige serveerster Mississippi (Kate Mara) serieus dreigt te worden. Dat zijn geen problemen, maar probleempjes.

Wat de film naast de sympathieke hoofdrolspelers enigermate attractief houdt, is de dwaze ingeving van Sam om zich te ontfermen over het zwarte jochie Rasheen (Michael Algieri) dat zijn pleegouders is kwijtgeraakt in de metro. Zoals elke alleenstaande bijna-dertiger zou doen, neemt hij Rasheen mee naar huis in plaats van naar het politiebureau. Zogenaamd om inspiratie op te doen. Hij heeft geen televisie en toch wil het jochie langer dan een dag bij hem verblijven. Ondanks dit zotte gegeven zijn de scènes rondom Sam het leukst. De overige twee verhaallijnen hangen er als slappe waslijnen naast. De teksten lijken soms boekcitaten. De mooiste is wanneer Mississippi het probleem van Sam samenvat: You write short stories. I think you like living short stories. But I’m kind of ready for the novel.

5/10