Gone Girl (David Fincher, 2014)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

gonegirl

Regisseur David Fincher houdt van raadsels. Protagonisten raken in zijn films regelmatig vanwege raadsels de controle kwijt over hun leven. Brad Pitt laat zich in Se7en (1995) in de val lokken door de puzzelstukken te volgen die een seriemoordenaar achterlaat; Michael Douglas belandt in The Game (1997) in een spel waar hij het zicht op de werkelijkheid verliest; journalisten en een inspecteur zijn in Zodiac (2007) decennialang geobsedeerd op zoek naar de identiteit van een seriemoordenaar; een journalist en een hacker onderzoeken in The Girl With The Dragon Tattoo (2011) de onverklaarbare verdwijning van een vrouw. Het raadsel beperkt zich in Gone Girl tot huiselijke kringen. Nick Dunne (Ben Affleck) streelt het haar van zijn vrouw Amy (Rosamund Pike), kijkt haar in de ogen en vraagt zich af met wie hij eigenlijk is getrouwd. Door haar plotselinge verdwijning wordt hij gedwongen een antwoord op die vraag te vinden. Het huwelijk blijkt een rollenspel waarbij het maar de vraag is wie de regie in handen heeft. Hoe lang houd je het vol een rol te spelen met de persoon van wie je houdt en met wie je je leven deelt?

Bijna niemand in Gone Girl toont zijn of haar ware identiteit. De meeste personages in de film passen hun identiteit aan naar gelang de situatie. In het huwelijk proberen echtelieden uit alle macht zichzelf voor te doen zoals de ander ze het liefst ziet. Amy moet voldoen aan het imago van de Amazing Amy uit de succesvolle boekenreeks van haar afstandelijke ouders. Ze heeft van huis uit geleerd om iemand anders te zijn. Nick heeft heel veel moeite om in de media de rol te spelen die van hem wordt verwacht, namelijk die van ongeruste echtgenoot. Hij weet zich geen houding te geven in aanwezigheid van perscamera’s. Een ongepaste glimlach tijdens een persconferentie kan funest zijn voor zijn reputatie. Nicks tweelingzus Margo (Carrie Coon) ontdekt dat haar broer, met wie ze altijd geheimen deelde, belangrijke informatie heeft achtergehouden.

gonegirl2

De film maakt het expres lastig voor de kijker om te bepalen wat de ware aard is van de hoofdpersonages. De montage is vanaf het begin vaak heel snel, met een opeenvolging van shots die soms minder dan een seconde duren. Door de fragmentarische montage is het niet mogelijk een totaalbeeld van de personages te vormen. Gebeurtenissen in de tegenwoordige tijd worden afgewisseld met flashbacks die afkomstig zijn uit de dagboeken van Amy. Achteraf blijkt Nick niet alle details over de dag van Amy’s verdwijning te hebben verteld. De dagboeken van zijn vrouw zijn zeer subjectief en belichten gebeurtenissen vanuit Amy’s optiek. Ook in haar teksten toont ze een kant van zichzelf waarvan je je kunt afvragen in hoeverre die is gebaseerd op de realiteit.

Gone Girl gaat over de publieke identiteit – zowel binnen het huwelijk, de familie en het sociale leven als in de media – en hoe die gemanipuleerd kan worden. Nick heeft de pech dat hij zijn identiteit te veel door anderen laat manipuleren en daardoor aan het kortste eind lijkt te trekken. Fincher brengt het universele thema met veel overdrijving in een moderne film noir waarin bewust niet wordt gestreefd naar realisme. Dat levert een enerverende thriller op voor wie geen bezwaar heeft tegen groteske personages en vergezochte plotwendingen.

8/10

2 thoughts on “Gone Girl (David Fincher, 2014)

  1. Goede film als je het mij vraagt. De eerste twee uur vond ik heel goed en mooi opgebouwd. Het laatste half uur werd toch een beetje afgeraffeld had ik het idee en ging het net iets teveel van de hak op de tak. Maar geen standaardfilm en zeer zeker het kijken waard. Eigenlijk is Ben Affleck gewoon een hele goede acteur, hoewel hij vaak wordt verafschuwd (voornamelijk door de media). Ik had bij het kijken van de film ook al wel het idee dat hij flink aan het trainen was voor zijn rol als Batman. Wat een breed bovenlijf heeft hij al, maar dat terzijde.

  2. Affleck heeft in zijn carrière vaak de plank flink misgeslagen (Armageddon, Forces of Nature, Pearl Harbor, Daredevil, Gigli), maar zulke vergissingen maakt hij gelukkig niet meer. Ook achter de camera is hij goed bezig. Zijn regiedebuut Gone Baby Gone was een aangename verrassing.

Laat een antwoord achter aan De Protagonisten (m) Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *