Het moment is gekomen Dwayne Johnson af te schrijven als komisch acteertalent. Een paar weken geleden ergerde ik me al aan zijn bijdrage aan Southland Tales en hing ik het falen van die film voor het grootste deel op aan Johnsons aanwezigheid. Laat ik het bout stellen: de brede worstelaar is de nieuwe O.J. Simpson, een gespierde dommekracht wiens gebrekkige acteerstijl wordt ingezet voor kolderiek effect. De link met O.J. wordt onbewust (of bewust?) versterkt in de slotfase van Get Smart, een verder niet bepaald bijzondere, doch redelijk onderhoudende persiflage op James Bond met Steve Carell in de hoofdrol.

Johnsons personage Agent 23 wordt ontmaskerd als bad guy en slaat op de vlucht in een zwarte variant op de Ford Bronco SUV waarmee O.J. in 1994 probeerde te ontsnappen aan politie en pers. Hij raast als een wilde over de snelweg van Los Angeles met ditmaal veiligheidsagenten in zijn kielzog en boven zijn hoofd een reclamevliegtuigje in plaats van een pershelikopter. Zoals te verwachten is zijn vluchtpoging kansloos. Is het met deze overeenkomsten in gedachten vreemd dat ik de (film)loopbaan van Johnson met argusogen gadesla?