Diep in de nacht, na een late spoedvergadering in aanwezigheid van de directeur (Jeremy Irons), heerst kortstondige rust in het kantoor van een investeringsbank op een hoge verdieping in een wolkenkrabber. De camera maakt een geleidelijk glijdende pan langs de verlaten bureaus.

Ondanks de afwezigheid van het personeel belichten statistieken op computerschermen onverminderd het interieur. Het is alsof alle computers door spoken worden bediend. Achter de ramen van het kantoor glinstert slapeloos Manhattan. De schijnende schermen van het spookkantoor gaan over in de beweeglijke lichtjes van de stad. Het kantoor is een stad binnen de stad. Hoog in de lucht wordt op risicovolle wijze in lucht gehandeld.

De camera houdt stil bij een medewerker die op een bureaustoel een dutje probeert te doen. Hij kan de slaap niet vatten, want in tegenstelling tot de gewone stervelingen elders in de stad, weet hij dat kort na zonsopgang de wereld een beetje zal vergaan.

7/10