De Marathon (Diederick Koopal, 2012)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

lammers

Een komedie kan vaak niet zonder karikaturen. Je vindt ze onder meer in Alleen Maar Nette Mensen (Lodewijk Crijns, 2012). In deze filmhit blijven de personages echter steken in stereotypen. Het ontbreekt ze aan een hart. Het enige doel in het leven van David (Geza Weisz) is zoveel mogelijk seks met dikke zwarte vrouwen, wat magere grappen tot gevolg heeft. De acteurs in De Marathon zetten ook dik aan, maar achter hun grote praatjes gaan kleine hartjes schuil.

Het meest centrale personage is garagehouder Gerard (Stefan de Walle). Hij heeft een terminale ziekte onder de leden en moeizaam contact met zijn puberende zoon. Ook zijn collega’s hebben problematische relaties thuis, maar daar wordt op het werk met geen woord over gerept. De problemen blijven verborgen achter Rotterdamse humor en vele potjes kaarten tussen de autoreparaties door. Hun voorbereiding op en deelname aan de Rotterdamse marathon is bedoeld om de belastingschulden van het bedrijf mee af te betalen. Veel belangrijker is dat de mannen dankzij de marathon hun opgekropte frustraties van het lijf kunnen rennen.

Hoe het met Gerard afloopt, wordt helaas te veel verraden door de filmposter. Het meest tragische figuur is zijn collega Kees. Op het eerste gezicht lijkt Kees’ probleem het huwelijk met een veel te vrome vrouw. Hij mag van haar op zondag alleen de deur uit voor kerkbezoek. Het duurt een tijdje voordat we binnen een paar tekstloze seconden zien waarom de twee zoveel moeite hebben normaal met elkaar om te gaan en waarom de man zich het liefst thuis afzondert op zolder. Frank Lammers zet Kees zeer doorleeft neer. Aan zijn verkrampte lippen is af te lezen hoeveel moeite het hem soms kost het grote verdriet in te tomen dat in zijn logge lijf opgesloten zit. Het is vooral zijn traject in het verhaal dat aan de finish ontroert. Dankzij Lammers rol is het makkelijker de talrijke gvd’s in de dialogen en het schuim op de lippen bij sommige acteurs te vergeven.

7/10