De Engel Van Doel (Tom Fassaert, 2011)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

engel

De Engel Van Doel is een documentaire met een hoofdrol voor de onverzettelijke Emilienne. De bejaarde dame weigert haar huis te verlaten in Doel, een Vlaamse gehucht gelegen in de schaduw van een kerncentrale.

Doel moet wijken voor de uitbreiding van de Antwerpse haven. De meeste bewoners kiezen eieren voor hun geld en verhuizen. Emilienne doet net alsof de brieven van de gemeente en de deurwaarder niet bestaan, tegen beter weten in hopend dat de problemen vanzelf overwaaien en haar huis bespaard zal blijven. Ze is net zo halsstarrig als iemand die probeert de dood buiten de deur te houden.

De angst voor sterfelijkheid waart als een spook door de uitgestorven straten. Pastoor Verstraete zou nog enige verlichtende woorden kunnen spreken over de eindigheid van de mens, maar zijn obsessie met de dood, aangewakkerd door ouderdom en ziekte, leidt tot weinig geruststellende, zeg maar gerust macabere preken tijdens de kerkdienst (Ik wil u niet bang maken, maar stel dat een kernoorlog zou uitbreken…). Fietsend op zijn driewieler vertoont hij in zijn dikke jas en bontmuts een onbedoelde overeenkomst met Ceaușescu op zijn laatste dag.

De pastoor is slechts een van de vele tragikomische elementen in de in toepasselijk zwart-wit gedraaide documentaire (helaas in Het Ketelhuis digitaal geprojecteerd). Iets minder komisch is de rol van de als aasgieren op Doel neergestreken krakers. De film suggereert dat hun strijd voor het behoud van het dorp over de hoofden van de laatste bewoners gestreden wordt. Hun idealistisch bedoelde actie komt vooral ten goede aan hun eigen, hedonistische levensstijl. God kijkt ondertussen passief toe vanaf de kerktoren.

8/10