Darth Faber Fest @ dB’s, Utrecht (16 september 2017)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

Darth Faber gaat vaak naar concerten en doet daarvan verslag op zijn weblog. Zaterdag organiseerde hij in het Utrechtse dB’s een eigen festival met een Friese invalshoek en een aantrekkelijke combinatie van oudgedienden en iets jonger talent. Klinkende namen als It Dockumer Lokaeltsje en The Ex waren voldoende om de avond volledig uit te verkopen.

De eerste helft van het festival Darth Faber stond in het teken van uitgedokterde gekte. Openingsact Bonne Aparte voegde daar een overdosis noise aan toe. De bandleden komen uit Friesland en Groningen en hebben Rotterdam als uitvalsbasis. Volgens mijn concertenoverzicht heb ik ze slechts één keer eerder gezien, 2007 in Paradiso als voorprogramma van Shellac. Bonne Aparte lijkt in de tussentijd niet heel erg productief te zijn geweest. Het enige album stamt uit 2008 en pas vorig jaar verscheen de nieuwe single Scum Party. Zaterdag bleek de band na tien jaar niets aan intensiteit te hebben ingeboet.

Bonne Aparte

De muziek van Bonne Aparte doet een beetje denken aan De Staat, maar dan wel als De Staat op het podium in brand gezet is en er pas geblust gaat worden nadat de volledige setlist is afgewerkt. De invloeden van Amerikaanse noise van bijvoorbeeld bands op Skin Graft Records zijn ook traceerbaar. De veelal korte nummers worden tot de nok toe gevuld met het ritmische lawaai dat de drie gitaristen maken. Het is muziek die je vooral fysiek ervaart. Zanger/gitarist Gerrit van der Scheer ging zo tekeer op het podium dat zijn microfoon het meerdere keren begaf. De band bleef gewoon doorspelen, zich niets aantrekkend van de opgelopen averij. Zelfs toen gebroken snaren over het podium gesleept werden klonk de band nog steeds solide. Bij het laatste nummer kwamen The Butthole Surfers nog even om de hoek kijken vanwege de vervormde zangpartijen die tezamen met toenemende feedback een orkaan vormden en onverminderd in een loop bleven ronddraaien, ook toen er niemand meer op het podium stond. Alleen de drummer was achterbleven om de ritmische kakofonie bij elkaar te houden door zo hard mogelijk primitieve harde klappen uit te delen op bekkens en hihat.

Tweede act It Dockumer Lokaeltsje had zich op de zaalvloer opgesteld. Het duurde even voordat de zanginstallatie werkte en dus doodde bassist/zanger Peter Sijbenga de tijd door mee te spelen met de eerste paar nummers van het debuutalbum van Devo die als pauzemuziek te horen waren. Het Friese trio is weer helemaal terug na hun VPRO-hit Klunen In De Dunen uit 1987. Het nummer was indertijd ook te horen bij de BBC in de radioshow van John Peel. De band speelt Klunen In De Dunen niet meer sinds de hernieuwde samenwerking in 2014. In plaats daarvan kwamen in dB’s een flink aantal nummers voorbij van het nieuwe album dat binnenkort verschijnt bij Makkum Records.

It Dockumer Lokaeltsje

It Dockumer Lokaeltsje speelt hectische postpunk met tegendraadse wendingen en constant struikelende ritmes. Het trio propt veel ideeën binnen compacte nummers. De zwaarder geworden muzikanten voerden het repertoire zaterdag op vederlichte wijze en in rap tempo uit alsof het hen geen enkele moeite kostte. DAF-cover Der Räuber und der Prinz vormde ergens halverwege het optreden een rustpunt voor band en publiek. Daarna ging het volle, No Means No-achtige basgeluid van vrolijke gangmaker Sijbenga weer de strijd aan met de scherp afgestelde, schrapende gitaarpartijen van de beweeglijke Sytze van Essen. Drummer Fritz de Jong hield zijn hoofd koel achter een laag minidrumstel met hoge bekkens.

Na de vele maatwisselingen bij It Dockumer Lokaeltsje was het even wennen aan de eenvoudige vierkwartsmaten van The Homesick. Het trio uit Dokkum was de jongste band van de avond. The Homesick verovert gestaag de wereld met echoënde gitaren en een volle ritmesectie waarin de jaren tachtig doorklinken, zowel vroege new wave als de latere Madchester-sound. Tijdens de uitgebreide soundcheck werd toegewerkt naar een stadiongeluid dat past bij de ambities van de drie leden, maar iets minder goed uitpakte in de intieme popzaal.

The Homesick

The Ex is sinds de komst van zanger/gitarist Arnold de Boer Fries genoeg om de Friese avond in dB’s te mogen afsluiten. Twee maanden geleden trok de band veel belangstelling toen in de Amsterdamse zaal OT301 de nieuwe set voor het eerst aan het publiek werd gepresenteerd. Mensen kwamen uit het hele land en hadden er soms vele uren reistijd voor over om te horen welke richting de muziek deze keer op zou gaan. In Utrecht hoorden we dat de nieuwe nummers binnen korte tijd verder waren aangescherpt. Nummers waarbij de muzikanten in OT301 nog enigszins zoekende waren hadden hun definitieve basisvorm gekregen. Soon All Cities, met afterbeat en melancholisch gitaarthema, was weer de officiële afsluiter voordat oudje Maybe I Was The Pilot als toegift werd gespeeld.

Het was opvallend hoe The Ex het publiek aan het dansen kreeg met volledig nieuw songmateriaal. Dat zie ik andere Nederlandse bands niet zo snel voor elkaar krijgen. Drumster Kat, die binnenkort naar Duitsland gaat verhuizen, is de onmisbare drijvende kracht met haar doorlopende roffels zonder enige hapering, met meer toms dan hithat en goed getimede rake klappen op een koebel. Zelfs een zevenachtstemaat, waarvan ik het beginpunt maar niet kon ontdekken, hield de toehoorders in beweging.

Vrijdag 20 oktober zijn The Homesick, It Dockumer Lokaeltsje en The Ex te zien in Worm, Rotterdam.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *