Het zeer plezierige Dans La Maison is een taalfilm. Het verhaal gaat over de kunst van het schrijven, maar ook over klassenverschillen, een terugkerend Frans thema zoals we weten van de klassieker La Règle Du Jeu (1939) en het oeuvre van Claude Chabrol. Nederland is meer van zuilen dan van klassen en daarom zou deze film bij ons nooit gemaakt worden. Omdat de Fransen het thema wel delen met de Britten, komt het goed uit dat Britse Française Kristin Scott Thomas meedoet in de rol van galeriehoudster Jeanne. Ze staat met haar echtgenoot Germain (Fabrice Luchini) in de rij voor de film Match Point (2005). De keuze van regisseur François Ozon voor die film is niet willekeurig. In Woody Allens Britse thriller spelen klassenverschillen een onderliggende rol in de plot.

Op de middelbare school van docent Frans Germain heeft de directeur het dragen van uniformen heringevoerd. Hij wil met de maatregel benadrukken dat iedereen gelijk is, ondanks de heterogene samenstelling van het leerlingenbestand. Het is vanwege zijn uniform niet te zien dat leerling Claude (Ernst Umhauer) zoon van een arbeider is. Germain ontdekt het schrijftalent van Claude en moedigt hem aan een vervolg te maken op zijn opstel over het bezoek aan het huis van klasgenoot Rapha (Bastien Ughetto). De intelligente leerling neemt de opdracht gretig aan en maakt er een vervolgverhaal van dat zich bijna volledig afspeelt in Rapha’s huis.

Uit de geschreven teksten valt tussen de regels op te maken hoe negatief de jongen oordeelt over het gezin uit de middenklasse. Germain en Jeanne smullen thuis van het spannende feuilleton, totdat ze er zelf een rol in krijgen toebedeeld en lezen hoe hun bourgeois bestaan wordt bespot. Ozon houdt in het midden in welke mate de verhalen van Claude verzonnen zijn. Ik heb het sterke vermoeden dat de leerling ze volledig uit de duim zuigt, in eerste instantie om de aandacht af te leiden van zijn eigen leven als zoon van een hulpbehoevende arbeidsongeschikte vader, maar gaandeweg als sluwe wraakfantasie.

7/10