Shift
De titel Shift verwijst naar de diensten die Estela draait bij een callcenter in de Filipijnen. De tweede verwijzing is naar de knop op het toetsenbord van de computer. Thuis zit Estela de hele dag achter het scherm, om te chatten en social media bij te houden. Het zijn vooral luxeproblemen waar het hoofdpersonage mee kampt.
Estela (Yeng Constantino) valt direct op vanwege haar knalrode kapsel. De energieke jongedame droomt van een carrière als singer-songwriter en fotograaf. Voorlopig verdient ze de kost als telefoniste bij een callcenter. Op de werkvloer heerst een ongedwongen sfeer. Hetero’s, homo’s en transseksuelen gaan op gelijkwaardige wijze met elkaar om. Estela is zeer gesteld op haar collega Trevor (Felix Roco). Ze hebben veel plezier op kantoor, bellen en chatten veel en ontmoeten elkaar buiten werktijd. Zij begint steeds meer gevoelens voor hem te krijgen, ook al weet ze dat hij homoseksueel is en hun relatie nooit verder zal gaan dan een hele goede vriendschap.
Shift filmt de hoofdpersonages vaak van dichtbij zodat voor de omringende ruimte slechts de marge van het beeld overblijft. De buitenwereld doet er nauwelijks toe bij mensen die voornamelijk met computers en mobiele telefoons in de weer zijn. Estela en Trevor zijn zoveel met elkaar bezig dat ze geen oog hebben voor hun omgeving. Veel van de dialogen tussen familie en vrienden vinden plaats via internet. Sommige personages komen alleen virtueel in het verhaal voor, zoals de moeder van Estela en de vriendjes van Trevor. We horen hun stem aan de andere kant van lijn of zien ze langskomen in de vorm van een berichtje dat in beeld verschijnt op een manier die de laatste jaren wel vaker wordt toegepast in films over de huidige mobiele generatie.
Ondanks de talrijke close-ups zorgt de afstandelijke communicatie ervoor dat de kijker niet echt dicht bij de personages komt. Wat we te zien krijgen van de relaties die Trevor met zijn vriendjes heeft, blijft beperkt tot tekstkaders met een portretfotootje. De verhouding tussen het meisje en de jongen levert vrolijke dialogen en een slagroomgevecht op, maar nauwelijks drama. Het is snel duidelijk waar de grenzen van hun vriendschap liggen. Toch blijft het duo een hele film lang afwisselend vrolijk en verdrietig om elkaar heen dartelen en draaien. Dat zou waarschijnlijk geen probleem zijn geweest als Yeng Constantino en Felix Roco hele goede acteurs waren geweest. Helaas zijn de twee jonge Filipijnen niet van het kaliber Julie Delpy en Ethan Hawke en bevatten hun dialogen niet de memorabele inzichten en overpeinzingen die we gewend zijn van generatiegenoten uit de praatfilms van Richard Linklater. Meer dan eens is de gespreksstof op en wordt de film opgerekt door liedjes op de soundtrack helemaal af te draaien. De muzikale intermezzo’s veranderen Shift meer dan eens in een veredelde videoclip.
Perjalanan
Het Nederlandse voorfilmpje Perjalanan (Josscy Vallaza Aartsen, 2014) was niet om door te komen. Deze twintig minuten durende soap, over de breuk in de relatie tussen het jonge stel John (Jakob Nieuwenhuijsen) en Dewi (Dewi Reijs) tijdens een bezoek aan haar familie in Bandung, heeft heel veel tijd nodig om in Indonesië te landen. Eenmaal bij haar familie aangekomen worden de dramatische gebeurtenissen (frustraties, ruzie, overspel, bekering tot de islam) zo gehaast afgewerkt dat er weinig ruimte overblijft om te acteren. Perjalanan lijkt in de huidige vorm op een wel heel erg lange trailer.
Shift 4/10 | Perjalanan 1/10