De Tweede Wereldoorlog In 100 Voorwerpen
De tastbare herinneringen aan vijf jaar Duitse bezetting liggen overzichtelijk opgesteld tijdens de tentoonstelling in de Rotterdamse Kunsthal. Het gaat om kleine voorwerpen, zoals een zelfgemaakte ring die een vrouw koesterde tijdens haar gevangenschap in een concentratiekamp, en om grote voorwerpen zoals een pantservoertuig. Bij elk voorwerp hoort een verhaal. Continue reading
Aan de voet van de Stopera schenen gisteravond tientallen lampen als onderdeel van het drukbezochte Amsterdam Light Festival. Ondergronds werd in metrostation Waterlooplein op hetzelfde moment officieel een nieuwe editie geopend van Galerie Inkijk. Inkijk is een underground-galerie met naast Waterlooplein twee filialen in metrostations Weesperplein en Wibautstraat, gratis toegankelijk voor alle forensen en toevallige voorbijgangers. De organisatoren maakten gisteren met twee van de drie kunstenaars een ritje langs de drie galeries. Continue reading
Tijdens het project Translumen werd de Transvaalbuurt in Amsterdam-Oost vanaf 31 oktober tot met 3 november 2013 ’s avonds omgetoverd tot een lichtkunstmuseum. Zie voor achtergrondinformatie de website van Polderlicht.
Wat ik in een film ervaar als een doodzonde, accepteer ik bij toneel als noodzakelijk kwaad, al gaat dat niet vanzelf, zoals ik zaterdag merkte bij een zeldzaam bezoek aan het theater. Het eerste waar ik in het begin van Eugene O’Neills Rouw Siert Electra aan moest wennen was de overdaad aan expositie. Continue reading
The Ascent versus The Taking Of Christ
Vorige maand vroeg Mark Cousins zijn volgers op Twitter wat volgens hen de beste oorlogsfilms zijn. Een van de terugkerende titels was The Ascent van de vroeg overleden Russische cineaste Larisa Shepitko (1938-1979). Een goede reden om vier jaar na dato alsnog Eclipse Series 11 van Criterion aan te schaffen. Continue reading
De Liefhebber, de debuutroman van popjournalist Hester Carvalho, is gemonteerd als een film. Continue reading
Een oude zwerver staat tegen het neergelaten rolluik van de AKO aan de Ferdinand Bol zichzelf moed in te spreken voordat hij de enkele passanten zo vroeg op de morgen om kleingeld durft te vragen. Hij maakt wilde armbewegingen in de lucht en slaakt daarbij luide kreten. Hoe hard hij ook schreeuwt, we kunnen hem niet horen. Het enige hoorbare is het ratelen van de 8mm-projector achter ons en het ruizen van twee versterkers. Het trio Labdog wacht rustig en respectvol af tot het filmrolletje in zijn geheel langs het licht is gegaan en het doek weer helemaal wit is. Continue reading
