Bombay Beach (Alma Har’el, 2011)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

bombaybeach

De bewoners van Bombay Beach zijn geen benijdenswaardig volkje. Het gehucht staat op dorre grond aan de kust van Californië, als roestend restant van een iets te optimistische Amerikaanse droom. Zelfs onkruid weigert er te groeien.

Bombay Beach is een ideaal decor voor een documentaire over uitzichtloosheid, maar daar laat videoclipregisseur Alma Har’el zich in haar debuut niet toe verleiden. Ze richt haar camera met compassie op drie personages: zevenjarig probleemkind Benny, het zestienjarige American Football-talent CeeJay Thompson en de bejaarde avonturier in ruste Red.

De hyperactieve Benny wordt door heftige medicijnen in toom gehouden en heeft te kampen met een alcoholistische vader met kwade dronk. Red heeft rechtse praatjes en een pistool. De enige waar we ons geen zorgen over hoeven te maken is CeeJay.

Har’el is zo betrokken bij haar onderwerp en krijgt zoveel vertrouwen dat haar camera onzichtbaar wordt. Ze overschrijdt regelmatig de grens tussen documentaire en fictie, onder meer door een choreograaf in haar crew op te nemen en de bewoners te laten dansen. Een ontwapenende methode, helemaal als muziek van de band Beirut voor begeleiding zorgt. Dans maakt ook een belangrijk deel uit in de meest recente videoclip van Har’el die gisteren online is gegaan: Fjögur Píanó van Sigur Rós (18+!), met opmerkelijke rol voor acteur Shia LaBeouf.

8/10