Angel-A (Luc Besson, 2005)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

Angel-A01

Jamel Debbouze is een in Frankrijk razend populaire komische acteur. Je kent deze Marokkaanse Fransman waarschijnlijk van zijn bijrolletje als het hulpje van de onsympathieke groenteboer in Amélie. In Angel-A, geregisseerd door de populistische Luc Besson (Nikita, Léon, The Fifth Element), mag Debbouze een volledige film dragen, gekleed in een veel te grote overjas en met ongeschoren kaken.

Debbouze’s personage André is een leugenachtige zwerver die door Parijs tussen meerdere schuldeisers dwaalt. Als zijn schulden ongekende hoogten bereiken kan hij niets anders bedenken dan een duik te maken in het koude water van de Seine. Vlak voordat hij de reling van de brug loslaat springt vlak naast hem de schone Angela (Rie Rasmussen) de diepte van de rivier in. André springt de vrouw achterna en brengt haar terug op het droge. Blijkbaar gaat diep in het hart van de man een goede ziel verborgen. Het is aan Angela de taak om André het goede in zichzelf te laten ontdekken. Het kan daarbij geen kwaad dat ze een engel is met engelengeduld, want het drukke mannetje maakt het haar, en de toeschouwer, behoorlijk lastig. Eerlijk gezegd verdient de onuitstaanbare André helemaal geen reddende engel.

Angel-A bestaat voornamelijk uit het onophoudelijke gekibbel tussen de knuffelbeer Jamel Debbouze en de Deense actrice Rie Rasmussen die dankzij haar lange benen flink wat koppen boven de kleine acteur uitsteekt. Binnen een half uur had ik het al helemaal met dit onwaarschijnlijke duo gehad, vooral tijdens een bekgevecht op een brug waarbij Angela telkens weg wil lopen en de blatende André haar keer op keer aan de arm naar zich toetrekt. En weer een keer en nog een keer, terwijl Rasmussen al zulke lange armen heeft. Besson vindt het nodig deze scène in de slotfase opnieuw te moeten afdraaien. En weer trekt André aan de armen van Angela, en nog een keer. Uitermate vermoeiend allemaal.

Angel-A02

Halverwege lijkt de film te willen zeggen dat een vrouw pas een engel is als ze zich als hoer gedraagt, maar dat blijkt gelukkig een misverstand. Het engelachtige gedrag van Angela bestaat voornamelijk uit het uitdelen van ferme vuistslagen waarmee ze alle schuldeisers en ander gespuis in één klap knock-out slaat. De conclusie van Angel-A is dat het Paradijs onderdak biedt aan een efficiënte boksschool. De enige positieve kanten aan de film zijn de zoete elektronische soundtrack van Anja Garbarek en de zilvergrijs blinkende zwart-witfotografie waarmee DoP Thierry Arbogast Parijs op z’n mooist op het celluloid heeft vastgelegd.

Angel-A draaide in april tijdens het Amsterdam Fantastic Film Festival (16e plaats in de publiekspoll met een score van 7,63) en is al een tijdje als Britse import te vinden op dvd.