The Ascent versus The Taking Of Christ

Vorige maand vroeg Mark Cousins zijn volgers op Twitter wat volgens hen de beste oorlogsfilms zijn. Een van de terugkerende titels was The Ascent van de vroeg overleden Russische cineaste Larisa Shepitko (1938-1979). Een goede reden om vier jaar na dato alsnog Eclipse Series 11 van Criterion aan te schaffen.The Ascent zal inspiratiebron zijn geweest voor het indringende pogromdrama Idi I Smotri a.k.a. Come And See (1985) van Elem Klimov. Geen wonder, want Klimov en Shepitko waren met elkaar getrouwd. Shepitko vertelt een oorlogsverhaal op kleinere schaal, maar niet met minder impact. Ze volgt twee partizanen tijdens hun zoektocht door dikke pakken sneeuw naar voedsel voor hun vermoeide en hongerige kameraden. Een confrontatie met een Duitse patrouille test hun loyaliteit, principevastheid en vermogen tot heldendaden.

In een Russische film is christelijke symboliek vaak niet ver weg. De manier waarop in The Ascent acteurs in een two shot soms met hun hoofden dicht bij elkaar in beeld gebracht worden, doet denken aan klassieke schilderijen over de kus van Judas, waarbij het bleke gezicht van Jezus meer is uitgelicht dan de andere personages. Vergelijk de still uit The Ascent linksboven bijvoorbeeld met The Taking Of Christ (Francesco Gessi, c. 1635) (rechtsboven) en met The Taking Of Christ (Caravaggio, c. 1602) (hieronder).

The Taking Of Christ

Over de link tussen film en schilderkunst verscheen toevallig deze week bij hard//hoofd het essay Kaufman vs. Goliath, over de overeenkomsten tussen de film Adaptation. en Caravaggio.

10/10