3 (Tres) (Pablo Stoll, 2012)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

3tres

Kijken naar 3 (Tres) heeft veel weg van een verblijf in de wachtruimte van een stadsdeelkantoor op een rustige dag. Ruim twee uur lang zit ik tegenover drie andere bezoekers: dochter, moeder en vader. Ze zijn elk een lege stoel van elkaar verwijderd. Van onderlinge communicatie is nauwelijks sprake. De dochter is druk doende met haar mobiele telefoon. Ze kijkt alleen nieuwsgierig op wanneer mannelijke leeftijdsgenoten passeren. Moeder verlaat regelmatig haar stoel voor korte strekoefeningen. Bij de koffieautomaat heeft ze een aangename conversatie met een iets jongere man. Vader probeert niet te laten merken dat hij een beetje bezorgd is over dat gesprek. Gefrustreerd schopt hij tegen een krantenprop. Een paar keer haalt hij een snack voor de anderen, maar niemand tast toe.

Veel meer gebeurt er niet tegenover me, tot tegen het einde van de twee lange wachturen de drie voor het eerst naast elkaar zitten zonder dat een lege stoel hen van elkaar scheidt. Is er sprake van toenadering? Een onverwachts gezamenlijk dansje doet vermoeden van wel, maar dan nemen dochter, moeder en vader weer plaats en is de afstand tussen de drie vergroot tot twee lege stoelen. Tegen sluitingstijd verdwijnt het trio voorgoed uit mijn leven. Twee uren kunnen soms heel lang duren. Had ik maar een boek meegenomen.

5/10