In Kapringen wordt een Deens vrachtschip overmeesterd door Somalische kapers. We volgen de langdurige onderhandelingen over het losgeld via twee hoofdpersonen: scheepskok Mikkel (Pilou Asbæk) en Peter C. Ludvigsen (Søren Malling), directeur van de rederij. Laatstgenoemde neemt de taak van onderhandelaar op zich, wat ongebruikelijk is in dit soort situaties. Een Britse deskundige raadt het hem ten strengste af, want persoonlijke betrokkenheid vergroot de kans op emoties en daar kunnen de kapers misbruik van maken.

We hebben aan het begin van de film gezien hoe de directeur in staat is op slimme zakelijke wijze miljoenendeals in zijn voordeel te sluiten. Hij realiseert zich echter niet dat je met gewapende kapers op een hele andere wijze zaken doet dan met Japanse zakenmannen. Door zich onverzettelijk te gedragen neemt Ludvigsen risico’s waarbij mensenlevens in gevaar dreigen te komen.

Søren Malling speelt de directeur perfect als een koelbloedige man en wekt daarmee de suggestie dat het personage kil berekenend te werk gaat. Uiteindelijk valt hem slechts te verwijten dat hij niet graag delegeert. Hij maakt zich wel degelijk primair zorgen over het welzijn van zijn werknemers. Mikkel is voor hem geen anoniem persoon, maar een gezicht dat hem vanaf een foto elke dag in de crisisruimte vrolijk toelacht. Ook Ludvigsen is gegijzeld, niet op een stinkend schip op de bloedhete Indische oceaan, maar in de kantoorruimtes van zijn bedrijf. We zien hem nooit buiten het kantoorpand. Mikkel krijgt in de film relatief meer tijd om te luchten dan zijn werkgever in het veilige Denemarken.

De link tussen beide mannen wordt visueel versterkt wanneer Peter ontwaakt in zijn kantoor en zwijgzaam op de bank zit, slechts gekleed in een ongewassen hemd, precies zoals Mikkel het merendeel van zijn gevangenschap gekleed gaat. Beide mannen zitten in hetzelfde schuitje.

8/10