Das Letzte Schweigen (Baran bo Odar, 2010)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

thesilence

Het bevreemdt me dat Das Letzte Schweigen (2010) nooit de Nederlandse bioscopen heeft gehaald. Ik werd vorige maand aan het bestaan van deze film herinnerd dankzij een recensie in Film Comment over de recente Amerikaanse dvd-uitgave. De Britse editie is al sinds begin vorig jaar onder de internationale titel The Silence te verkrijgen bij het label Soda Pictures. Op de hoes worden in de recensiecitaten nadrukkelijk de titels Zodiac (2007) en The Killing (2007-2012) genoemd. De vergelijking met laatstgenoemde succesvolle Deense misdaadserie zou ook bij het Nederlandse publiek nieuwsgierigheid kunnen wekken.

De makers van de Duitse thriller moeten zich bewust zijn geweest van de voordelen die de associatie met The Killing met zich meebrengt en hebben waarschijnlijk om marketingtechnische redenen een bekende Deense acteur gecast in de rol van dader Peer Sommer. Ulrich Thomsen is het bekendst van zijn beruchte speech in Festen (Thomas Vinterberg, 1998). Zelfs onder een kapsel uit de jaren zeventig is hij direct te herkennen in de beklemmende openingsscène.

Das Letzte Schweigen gaat over de zoektocht naar een verdwenen tienermeisje in de velden nabij een doorsnee Duits dorp. De politie maakt zicht extra grote zorgen omdat 23 jaar eerder in hetzelfde gebied een lijftijdsgenootje vermoord werd teruggevonden. Voor herhaling wordt gevreesd. Peer Sommer is indertijd nooit gepakt. Zou hij opnieuw hebben toegeslagen? En is de herhaling van gebeurtenissen voor medeplichtige Timo (Wotan Wilke Möhring) reden om eindelijk het zwijgen te verbreken?

De speurtocht wordt geleid door detective David Jahn (Sebastian Blomberg). Hij stort zich extra obsessief op het onderzoek in een geforceerde poging de dood van zijn vrouw te vergeten. Dat levert één of twee lichtelijk overgeacteerde momenten op in een verhaal waar onbehagelijke kalmte de boventoon voert. De film probeert zoveel mogelijk gepaste afstand te bewaren als het gaat om de gruweldaden die gepleegd worden in het verraderlijk rustieke landschap. De camera neemt meerdere keren een hoge positie in, zwijgzaam zwevend boven bossen en korenvelden. Het perspectief suggereert Gods alziende blik, maar als er iemand de grote afwezige is in het verhaal dan is Hij dat wel. Het zwijgen uit de titel is ook Zijn zwijgen.

7/10