The Bling Ring is net zo leeg als het leven van de hoofdpersonages. Verveelde rijkeluiskinderen in een door de zon verbleekt Californië stelen bij verveelde societysterren die zo onverstandig zijn hun huissleutel onder de deurmat te bewaren. De nachtelijke bezoekjes aan verlaten villa’s herhalen zich en herhalen zich, totdat tegen het einde van de film het arrestatieteam onvermijdelijk voor de deur staat. Dat het tot aanhoudingen komt wordt vroeg aangekondigd door flash forwards met spijtbetuigingen van de daders. Het is onmogelijk medelijden met ze te hebben. Het lot van de slachtoffers kan al me helemaal niets schelen. De film gaat er gemakshalve van uit dat ik weet wie al die genoemde talentloze beroemdheden zijn.

Ouders en docenten zijn zo goed als afwezig in het verhaal. De enige moeder die haar dochters probeert op te voeden en wijze levenslessen meegeeft, is een voormalige Playmate (comédienne Leslie Mann, de vrouw van Judd Apatow) die Angelina Jolie als ultiem rolmodel beschouwd. Dat is bijna grappig, maar The Bling Ring is een afstandelijke reconstructie en geen satire. Zoals te verwachten in een film van Sofia Coppola valt er weinig aan te merken op de soundtrack, met ditmaal onder meer muziek van Can, Klaus Schulze, Plastikman en Oneohtrix Point Never. De voormalige zanger van de Britse band Bush speelt een bijrolletje als dubieuze clubeigenaar en heler.

5/10