Zurich (Sacha Polak, 2015)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

Zurich-still-1

Het casten van een Nederlandse popmuzikant voor een belangrijke rol in een film is meestal ingegeven door commerciële motieven. Jan Smit kreeg de hoofdrol in Het Bombardement (2012) uitsluitend omdat zijn vaste schare fans voor een gegarandeerde hoge opkomst zou zorgen. De makers van het goedbedoelde Wit Licht (2008) zetten Marco Borsato in om zoveel mogelijk bezoekers naar een verhaal over kindsoldaten te lokken, maar die film ging toch vooral over Marco Borsato. Scenarist Helena van der Meulen en regisseur Sacha Polak kozen gelukkig puur vanwege artistieke redenen voor Wende Snijders als hoofdrolspeelster in Zurich. Op papier klinkt dat al als een goed idee, want de zangeres heeft een persoonlijkheid die reikt tot aan de achterste rijen in het theater. In de praktijk blijkt de geïnspireerde casting een schot in roos.

Zurich begint met hoofdstuk twee en maakt in dit deel de meeste indruk. De lange episode heet Hund, vernoemd naar de hond die Nina (Wende Snijders) met zich meesleept. Het eerste dier dat we te zien krijgen is echter een jachtluipaard dat opduikt in de polder of deel uitmaakt van de op hol geslagen fantasie van Nina. Het roofdier is net zo ver van huis en op onbekend terrein als de vrouw. Nina is constant op pad, liftend langs Europese snelwegen en een zwijgende meerijder in vrachtwagencabines. Waarom ze zo rusteloos rondzwerft en zoveel belangstelling toont voor vrachtwagenchauffeurs wordt gaandeweg duidelijk. Tijdens haar zelfverkozen verbanning probeert ze wanhopig een surrogaat voor haar verongelukte echtgenoot Boris te vinden om haar leven de vertrouwde vorm terug te geven.

De verrassende verschijning van het jachtluipaard is een vroeg krachtig beeld waarmee de gemoedstoestand van Nina wordt verbeeld. Een gedroomde verdrinking roept een gevoel van machteloosheid op en de muur van knipperende vrachtwagenkoplampen die de vrouw omringt tijdens een truckersfestival staat voor de bedreigende buitenwereld. Nina staat midden in het leven, maar maakt er geen deel meer van uit. Ze zondert zich af omdat ze haar woede en verdriet met niemand kan delen, zelfs niet met wie haar het meest dierbaar is. Alleen door te zingen kan ze zich uiten. Dat zal een reden geweest zijn om de rol aan Wende te geven.

zurich2

De zangeres is op het theaterpodium iemand van de grote gebaren, maar daar laat ze zich op het grote doek niet toe verleiden. Ze houdt in Zurich de expressie naar binnen gericht en speelt iemand die haar emoties achter een masker probeert te verbergen. Op het podium richt ze zich tot het publiek; in de film wendt ze juist zoveel mogelijk haar blik af. Wende Snijders heeft weinig woorden nodig om haar personage neer te zetten. Ze kan heel snel switchen tussen extreme emoties. Ze laat euforie abrupt overgaan in paniek en tovert uit het niets een onvervalste bevrijdende glimlach wanneer ze met de hond door een bos wandelt. Ze straalt als ze mag zingen en klapt direct dicht als ze denkt dat haar verloren echtgenoot Boris door het publiek of achter een raam voorbijloopt. Hoe meer we over Nina’s verleden te weten krijgen, hoe meer de film aan kracht inboet.

In het tweede deel van de film, dat is vernoemd naar de overleden Boris, wordt weinig nieuws toegevoegd aan het verhaal. Dit deel speelt zich af in de periode tussen het fatale verkeersongeluk en het eerste deel van de film. De kijker krijgt in deel twee te zien wat de reden is voor Nina’s gedrag, maar dat is veel minder boeiend dan de omzwervingen waar we in het eerste deel getuige van waren. De feiten over Boris’ geheime leven waren voldoende ontrafeld in het voorafgaande deel. De belangrijkste puzzelstukken zagen we al bij de herdenkingsplek aan de voet van de vangrail waar hij tegenaan is gereden. De introductie van een dochtertje zorgt slechts voor een schijnbeweging in de plot die bedoeld is om de kijker even op het verkeerde been te zetten. De camera verlaat Nina’s perspectief enkele keren. De kracht van Snijders’ intense acteren is zo sterk dat het in de paar scènes waarin ze even niet voorkomt lijkt of je een kort moment naar een hele andere, iets minder goede film zit te kijken.

Wende Snijders 10/10 | De film 7/10

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *