Kamera Obskura opent met een persconferentie in Manila. Naar verluidt zijn filmspoelen ontdekt van de allereerste Filipijnse speelfilm. Het irritant opzichtig onrustige camerawerk verraadt meteen dat de persconferentie in scène is gezet. Kamera Obskura is net als The Artist (2011) en Blancanieves (2012) een recent gemaakte zwijgende film in zwart-wit. Alle krassen en strepen zijn tijdens de postproductie digitaal toegevoegd.

De camera uit de titel zit vast aan de hand van de oude Juan (Pen Medina). Hij is ontsnapt uit jarenlange eenzame opsluiting en wordt tegen wil en dank een speelbal tussen machthebbers en rebellen. Beide partijen willen hem voor politieke doeleinden inzetten, want het licht uit zijn magische camera kan het kwaad laten verdwijnen, zoals zonlicht Nosferatu in het niets doet opgaan.

De film zit vol filmverwijzingen. Fietsers zweven rondom de grootste toren in de stad zoals de vliegtuigen rondom de wolkenkrabbers in Metropolis (1927), personages rennen achter elkaar aan als in een slapstick van Mack Sennett en aan het eind wordt zelfs uit Citizen Kane (1941) geciteerd. Kamera Obskura is speels in uitvoering, maar de eenvoudige strekking is somber. Verbeelding is niet aan de macht. Rosebud is ditmaal geen slee, maar een filmspoel die in het vuur dreigt te verdwijnen.

6/10