IFFR 2015 (4 – slot): A Matter Of Interpretation & Réalité

Facebooktwitterpinterestlinkedin
A Matter Of Interpretation

A Matter Of Interpretation

Tijdens het International Film Festival Rotterdam zag ik twee films waar de droom een centrale rol in speelt. In zowel de Koreaanse film A Matter Of Interpretation (Lee Kwang-Kuk, 2015) als de Franse productie Réalité (Quentin Dupieux, 2014) zorgen dromen binnen dromen voor respectievelijk lichte en grote verwarring.

Aan het begin van A Matter Of Interpretation komt niemand opdagen bij de matineevoorstelling van het stuk Influence Of Dreams. Een van de actrices verlaat gefrustreerd het theater en belt buiten een vriendin op die zegt toevallig de afgelopen nacht over de actrice gedroomd te hebben. Na het gesprek rookt de vrouw een sigaret in een verlaten rookvrij parkje. Op dezelfde locatie maakt ze het uit met haar vriend in wat achteraf gezien weleens een flashback zou kunnen zijn en wordt ze vervolgens aangesproken door een detective. Hij bezoekt het park om op adem te komen na het assisteren bij de nasleep van een zelfmoord. De man zegt dat hij dromen kan interpreteren en weet de vrouw over te halen haar recentste droom met hem te delen.

Wat volgt is een reeks droomscènes waarin zelfmoord een belangrijke rol speelt. In de eerste droom zit de vrouw achter het stuur van een stilstaande witte auto op een kaal veld ver buiten de stad. Ze staat op het punt een overdosis slaappillen in te slikken. Ze wordt uit haar concentratie gehaald omdat er een man in de achterbak ligt. Voor het gemak heeft hij het uiterlijk van de detective. Later droomt de detective dat hij zichzelf in dezelfde auto wil vergassen. De detective en de ex van de vrouw komen elkaar tegen in het parkje. Ook de ex komt in een droom voor waarin een witte auto de hoofdrol speelt en hij zelf in de achterbak belandt. De opeenvolging van scènes is net zo monotoon als de ellenlange dialogen.

Het zou heel goed kunnen dat de inhoud van het afgelaste toneelstuk overeenkomt met wat in de film getoond wordt. Er wordt in ieder geval ontzettend veel geouwehoerd door de acteurs. Het eindeloze geklets kon mij na de eerste droom niet meer boeien, net zo min als het opzichtig komische acteerwerk van sommige acteurs. Aan het eind blijkt alles gedroomd en mag al het voorgaande in twijfel worden getrokken.

Réalité

Réalité

Réalité is een leukere droomfilm en een typische Dupieux. Bezoekers van het Imagine Film Festival zullen vast nog zijn eerdere films Rubber (2010) en Wrong (2012) herinneren. Quentin Dupieux zet zijn absurdisme lekker dik aan in de stijl van de latere Luis Buñuel en Monty Python. Net als het moorddadige autowiel in Rubber is ook ditmaal een voorwerp de katalysator. Een klein meisje ontdekt een videoband tussen de ingewanden van een everzwijn dat haar vader eigenhandig heeft neergeschoten en gevild. Pas aan het eind van de film krijgen we te zien wat er op de band staat en wat de connectie is tussen de video en de speelfilm die de eigenzinnige regisseur Zog (John Glover) vertoont aan zijn ongeduldige Franse producer en de film die Jason (Alain Chabat) bij dezelfde producer komt pitchen. Jason is een cameraman bij een saai kookprogramma dat zonder enige passie wordt gepresenteerd door een man in een rattenpak (komiek Jon Heder, bekend van Napoleon Dynamite).

Jasons vrouw (Élodie Bouchez) is psychiater die dromen van haar cliënten interpreteert. Vanaf haar entree raken de verhaallijnen steeds meer in een onontwarbare knoop. Het is voor de kijkers en de personages niet meer duidelijk door wie de getoonde dromen worden gedroomd. De droge humor is een enkele keer een beetje aan de flauwe kant. Dupieux verwijst soms te nadrukkelijk naar de nachtmerries van David Cronenberg en David Lynch. Hij is geïnspireerd door de Surrealisten, maar zijn werk mist het subversieve karakter van zijn voorgangers. Zij trapten tijdens het interbellum ongemeen hard tegen de schenen van de burgerij en veroorzaakten daarmee regelmatig schandalen. Quentin Dupieux komt weinig verder dan halfzachte kritiek op de negatieve invloed van geestdodende televisieprogramma’s. Réalité is zeker vermakelijk maar ook tandeloos.

A Matter Of Interpretation 3/10 | Réalité 7/10

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *