De mooiste van de acht films die ik heb gezien tijdens IFFR 2009 was de documentaire Of Time And The City, een lofdicht van de Britse cineast Terence Davies op zijn geboortestad Liverpool. Het enige dat me tegenviel, was de kwaliteit van de videobeelden die op het grote doek niet altijd even mooi oogden, zeker bij recente opnamen van de Liverpoolse architectuur. Davies is een vermakelijke mopperkont voor wie het vroeger allemaal beter was. Hij doet dat met een speelse voice-over waarin hij zijn jeugdtijd afzet tegen de moderne tijd. De regisseur haat The Beatles en vindt dat sinds de komst van The Fab Four de poëzie uit de stad is verdwenen. Niemand kan zo vermakelijk klagen als Davies en dus vergeef je hem zijn oudemanspraatjes. De muziek van ouderwetse Hollywoodfilms en een mooie versie van het toepasselijke folkliedje Dirty Old Town maken van elke achterbuurt een paradijs op aarde.