Klass (Ilmar Raag, 2007)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

klass

Het schooldrama Klass is een groen uitgeslagen, digitaal gedraaide film. De vale scènes zien eruit alsof ze zijn belicht door een dozijn T-balken uit de uitverkoopbakken. De schelle soundtrack staat zo hard in zaal 1 van Kriterion dat ik blij ben oordoppen meegenomen te hebben.

Ook inhoudelijk schiet Klass op meerdere punten tekort. De leerlingen acteren net iets minder slecht dan de volwassenen. De enige gezichtsuitdrukking die de oma van Kaspar (Vallo Kirs) en de vader van Joosep (Pärt Uusberg) kunnen bedenken is er een met wijd opengesperde ogen en een voorlip die laag getuit is.

In Klass faalt het ouderschap. Het scheelt weinig of de militaristische vader stopt zijn wapenarsenaal persoonlijk in de handen van zijn gepeste zoon. De leerkrachten en schoolleiding falen omdat ze tijdens vechtpartijen in de klaslokalen en in de gangpaden nooit aanwezig zijn. Als ze eenmaal in beeld komen behoort een goed gesprek aangaan niet tot de mogelijkheden. De rector gelooft dat talentvolle leerlingen niet in staat zijn tot kattenkwaad. Mensen als de rector bestaan alleen maar in het soort films als Klass.

Het allerergst zijn natuurlijk de pestkoppen van de klas, geleid door Jan Smit-lookalike Anders (Lauri Pedaja). Het treiteren en sarren is zo extreem dat je als kijker zelf al na een kwartier naar dodelijke verdedigingsmiddelen wilt grijpen. Massamoord is opeens helemaal geen slecht idee, wat toch niet de achterliggende gedachte zal zijn van Klass. Even maak ik me tijdens de onvermijdelijke climax zorgen of de grootste boosdoener zijn verdiende loon wel krijgt. Gelukkig. De knul wordt onherstelbaar doorzeeft. Een zucht van opluchting warmt de koude zaal van Kriterion op. Hiermee verklap ik niet meer dan de publiciteitsfoto’s rondom Klass of recente verontrustende nieuwsberichten uit Duitsland al ruimschoots verklappen. De filmmakers gaan veel te simplistisch te werk. De conclusie staat vast. Er is geen ruimte voor interpretatie. Zonder de benodigde nuance maakt Klass na Elephant (Gus Van Sant, 2003) een tamelijk overbodige indruk.