L’Inconnu Du Lac kent meerdere vreemdelingen. De cruisende mannen in de film kennen elkaar enkel van hun vluchtige ontmoetingen bij het meer, het strandje en de omliggende bebossing. We krijgen nooit te zien wat voor leven ze buiten deze omgeving leiden. Van de meesten weten we niet de naam of wat ze doen in het dagelijks leven. Het duurt enige tijd voordat we te weten komen hoe het hoofdpersonage heet.

Franck (Pierre Deladonchamps) komt vaak aan het strandje, gaat regelmatig een gesprek aan met de pas gescheiden, zich altijd afzonderende Henri (Patrick D’Assumçao) en laat zijn oog vallen op de gebruinde en gespierde torso van Michel (Christophe Paou). Zijn bezoekjes vormen een dagelijks zomers ritueel, op afstandelijke wijze gefilmd vanaf vaak terugkerende cameraposities. De opwinding in de bosjes wordt met een zakelijk blik geregistreerd. Het dramatische keerpunt in het verhaal wordt vanaf zeer grote afstand door de camera gadegeslagen. Emotionele afstand is de veiligste optie, maar Franck verlangt naar meer dan vluchtige contacten. Het gevaar dat hij bewust opzoekt, gaat in deze geraffineerde, weinig verbloemende, originele thriller niet gepaard met spannende muziek.

Muziek is totaal afwezig. In plaats daarvan worden de gebeurtenissen begeleid door omgevingsgeluiden. Hoe meer de verliefde Franck zich in de gevarenzone begeeft, hoe luider en dreigender de wind door de bomen raast. Ondertussen valt de avond. Lust speelt zich voornamelijk in warm zonlicht af. De liefde verbergt zich in toenemende duisternis.

8/10