Adrienn Pál is een Hongaarse variant op Gigante. Ditmaal zoekt de gezette dame Piroska (Éva Gábor) een uitweg uit haar gestolde bestaan.

Tussen het werk op de ziekenhuisafdeling voor terminale patiënten vult ze de leegte door heel veel calorieën naar binnen te proppen. Op een dag ziet ze tot haar grote schrik de naam van een vroegere hartsvriendin op de patiëntenlijst staan. Het blijkt een onbekende naamgenoot te zijn, maar voor Piroska is het reden genoeg voor een zoektocht naar de Adrienn Pál die zij zelf heeft gekend.

Haar onderneming heeft veel weg van een expeditie door een labyrint, een beeld dat versterkt wordt door lange takes door gesloten ruimtes (huisinterieurs, een in cirkels slingerende modelspoorlijn in de hobbykamer van Piroska’s echtgenoot, een corridor van banden in een autosloperij). Als de vrouw eenmaal het centrum van het labyrint bereikt, vindt ze vooral zichzelf. Adrienn Pál gaat ook over (de subjectiviteit van) herinnering en werkt soms als een geheugentrainer, want hebben we de man die Piroska laat in de film ontmoet niet veel eerder in de film al in een van de gangen in het ziekenhuis zien passeren?

7/10