50/50 is een romcom over kanker, dus er mag gelachen worden tijdens de chemo. De vele voorspelbare momenten in de film maken de overlevingskansen van het zieke hoofdpersonage bij voorbaat groter dan de titel suggereert. De symboliek onder de openingstitels laat weinig te raden over.

Jonge radiomaker Adam (Joseph Gordon-Levitt) staat tijdens het joggen op een verlaten kruispunt stil bij een rood stoplicht, terwijl een andere jogger gewoon doorrent. Als het licht op groen springt, rent hij vrolijk verder, zonder aangereden te worden door een vrachtwagen. Adams leven staat een paar filmminuten later letterlijk even stil als een tumor wordt gevonden in zijn ruggenwervel. We weten vanaf het begin dat zijn maatje Kyle (Seth Rogen) hem door dik en dun zal blijven steunen, Adam verlaten gaat worden door zijn kunstzinnige vriendin (50/50 is weer zo’n Amerikaanse film waarin de kunstwereld wordt afgeschilderd als koud, afstandelijk, zelfzuchtig, kortom: vele malen verwerpelijker dan de financiële wereld) en dat het hevig gaat klikken tussen Adam en zijn therapeute Katherine (Anna Kendrick).

De grappen zijn vaak goed genoeg om de film redelijk ver van de onvermijdelijke sentimentaliteit te houden. Seth Rogen stopt zijn teksten vol met geïmproviseerde verwijzingen naar populaire cultuur. Het viel me daarom tegen dat hij tijdens het scheren van Adams haar niet de openingstune neuriet van Full Metal Jacket. Rogen heeft de beste quotes: No one likes putting a dick in their mouth. That’s why it’s called a blowjob. Matt Frewer (Max Headroom!) heeft een bijrolletje als patiënt en het liedje The Other Side Of Mt. Heart Attack van Liars geeft de operatiescène een duwtje in de goede richting.

6/10