Het originele script van Rolling Thunder heeft overeenkomsten met Taxi Driver, het script van Paul Schrader dat een jaar eerder werd verfilmd. Dat is geen toeval.
Scorsese’s klassieker en Schrader worden beide nadrukkelijk genoemd in de trailer van Rolling Thunder, terwijl de naam van regisseur John Flynn daarin geen vermelding krijgt. Een andere, toevallige overeenkomst met Taxi Driver is de hitte. Het was heel warm in New York in 1976 en nog warmer in het zonovergoten Texas. Het zweet plakt zichtbaar tussen de huid en de kleren van de acteurs.
Rolling Thunder zou het regiedebuut van scenarist Schraders geweest kunnen zijn, maar zijn visie op het personage major Charles Rane strookte niet met wat hoofdrolspeler William Devane voor ogen had. Aan Heywood Gould (latere schrijver van The Boys From Brazil, Fort Apache The Bronx en Cocktail) de taak het verhaal te herschrijven en accenten te verleggen. Hij introduceerde onder meer het personage Linda Forchet (Linda Haynes). Zij is heimelijk verliefd op lokale oorlogsheld Rane en staat tussen het publiek wanneer de majoor op het vliegveld feestelijk wordt verwelkomd na acht jaar gevangenschap en marteling in Vietnam.
Rane wordt herenigd met vrouw Janet (Lisa Richards) en zoontje Mark (Jordan Gerler), maar zij is tijdens zijn afwezigheid een relatie aangegaan met agent Cliff (Lawrason Driscoll) en zoonlief heeft zijn vader nooit gekend. De militair neemt zijn intrek in de schuur en voordat hij kans krijgt zijn familierelaties te overdenken, slaat het noodlot toe. Geholpen door Linda, en gewapend met onder meer een vervaarlijke kunstarm, gaat de militair in Texas en Mexico op jacht naar de roofmoordenaars van zijn gezin.
Rolling Thunder zou oorspronkelijk door 20th Century Fox worden uitgebracht, maar volgens Heywood Gould, in zijn audiocommentaar op de recent uitgebrachte Blu-ray/DVD, gooide een rampzalig verlopen preview voor Fox-bobo’s roet in het eten. Een van de aanwezigen rende kotsend de zaal uit. Een ander verliet de voorstelling vroegtijdig, reed kwaad het studioterrein af en raakte vervolgens betrokken bij een verkeersongeluk. Samuel Z. Arkoff van American International Pictures nam de film over, maar dan wel zonder de scène waarin een hand wordt vermorzeld in een voedselrestenvermaler.
Het geweld in de film is heftig, maar sporadisch. Rolling Thunder is daarmee niet de goedkope wraakfilm geworden die het had kunnen zijn. We krijgen de tijd ons te verdiepen in de (innerlijke) conflicten waar de personages mee te kampen hebben. Major Charles Rane is een zelfde soort wraakzuchtige eenling als Travis Bickle in Taxi Driver. Nog meer dan bij Bickle hebben de traumatische oorlogservaringen Rane’s ziel gedoofd. In plaats van voice-over krijgen we ditmaal een blik in zijn gedachten door middel van fragmentarische flashbacks. Het is in zijn hoofd net zo donker als in de kamers van zijn huis. De onderbelichte interieurs van director of photography Jordan Cronenweth (Blade Runner) duwen Rolling Thunder richting neo-noir.
Deze film zou waarschijnlijk ver in het collectieve filmgeheugen verborgen zijn gebleven als Quentin Tarantino geen fan was geweest. Zijn dvd-label is naar de film vernoemd. Hij heeft actrice Linda Haynes in 1995 nog gevraagd voor een bijrol in de aflevering Motherhood die hij voor de serie ER heeft geregisseerd, maar die sloeg zijn aanbod af, omdat ze de filmwereld allang vaarwel had gezegd en geen idee had wie Tarantino was. En John Flynn? Volgens Heywood Gould had de regisseur genoeg talent om zo groot te worden als Martin Scorsese en Francis Ford Coppola, maar had hij niet dezelfde gave om zichzelf te verkopen en verspilde hij zijn talenten aan onder meer Sylvester Stallone (Lock Up), Steven Seagal (Out For Justice) en Stephen Baldwin (Protection). Alleen zijn film Best Seller (1987) met James Woods lijkt op papier nog enigszins de moeite waard.
De bij het huidige publiek bekendste acteur in Rolling Thunder is Tommy Lee Jones als Rane’s oorlogsmaatje Johnny Vohden. Johnny zit te verpieteren bij zijn vrouw en haar schoonouders en leeft helemaal op als hij in de gewelddadige laatste acte van de film mee kan doen tijdens de shoot-out. De soldaten krijgen eindelijk de kans hun gebrek aan gevechtshandelingen ten tijde van Vietnam te compenseren. Die motivatie maakt hun laatste acties eerder tragisch dan opwindend.
7/10