Sign Of The Pagan (Douglas Sirk, 1954)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

signofpagan

In 1954 ging Magnificent Obsession in première, een van de drie films dat jaar gemaakt door regisseur Douglas Sirk. De meester van het melodrama maakte in 1954 ook Sign Of The Pagan. In plaats van een naar een onmogelijke liefde smachtende (huisvrouw) gaat die film over brute krijger Attila de Hun, lekker vet aangezet door acteur Jack Palance.

Sign Of The Pagan werd met twee camera’s gedraaid, omdat begin jaren vijftig nog niet alle bioscopen de films in breedbeeld konden vertonen. De op dit moment beschikbare Duitse dvd (Attila der Hunnenkönig) bevat zowel de versie in 1.37:1 als die in 2.35.1, al is die laatste versie helaas niet anamorphic en daarom alleen interessant als vergelijkingsmateriaal. Tot zover de redenen de film te zien.

De verwijzingen naar de Koude Oorlog, met de tot het christendom bekeerde Romeinen als het goede Amerika en de Hunnen als de heidense communisten, zitten op irritant propagandistische wijze in de film verwerkt, inclusief de communistenjacht. Rome moet eerst onder eigen gelederen zuiveren, voordat de strijd tegen de ongelovigen gewonnen kan worden. De heldhaftige Marcian (Jeff Chandler) stoot in Constantinopel een afvallige Romeinse leider (dubieus verwijfd gespeeld door George Dolenz) van zijn troon, omdat die een pact heeft gesloten met Attila en andere wilde stammenhoofden. De schermutselingen spelen zich voornamelijk aan het hof plaats en in het legerkamp van Attila.

Palance heeft er zin in en laat zich als enige acteur lekker gaan. De rest van het acteursensemble maakt een stijve indruk, meer bezorgd om de juiste blocking dan om hun personage. In veel scènes staat een hoofdpersoon centraal in het frame en springen de andere acteurs letterlijk in beeld wanneer ze hun tekst moeten opdreunen. Als je daar steeds meer op gaat letten, wordt Sign Of The Pagan onbedoeld een komedie en zeker niet het historische spektakel dat de trailer belooft.

5/10