Zero Dark Thirty is een kille verfilming van de jacht op public enemy number one Osama bin Laden. De film is net zo zakelijk als de procedures die voorafgaan aan de executie van de terroristenleider. De aanwezigheid van frêle CIA-agente Maya (Jessica Chastain) wekt tijdens de martelingen in de openingsscène de verwachting dat in ieder geval één persoon bij de Amerikaanse autoriteiten nog menselijke gevoelens heeft, maar martelen is standard operating procedure en Maya blijkt net zo’n koude kikker als haar collega’s.

De vrouw wordt tien jaar lang gedreven door een obsessie. Het personage wordt gedefinieerd aan de hand van haar werkzaamheden. Buiten dat kader heeft ze geen bestaan. Een foto van een gesneuvelde collega op haar bureau doet vermoeden dat er een mens in Maya schuilgaat, maar die menselijkheid zit diep verborgen. Omdat de afloop van haar intensieve zoektocht bekend is, wordt de film nooit spannend. We worden slechts een paar keer opgeschrikt door een hevige explosie.

Het enige bewonderenswaardige aan de film is de gestaalde perfectie waarmee regisseur Kathryn Bigelow de geschiedenis naar haar hand weet te zetten. De bestorming van Bin Ladens schuiladres is minutieus gereconstrueerd. Maya staat tijdens de climax buiten beeld aan de zijlijn. Mannen in camouflagepakken, de allerlaatste technische snufjes en dodelijke munitie klaren de klus. De vrouw mag aan het slot nog een paar tranen plengen, maar dat zijn krokodillentranen.

Opvallende omissie: in de film vraagt niemand zich af wat te doen wanneer Bin Laden is gevonden. Zijn executie heeft blijkbaar nooit ter discussie gestaan.

7/10