The Necks
Tussen de films op het Imagine Film Festival in EYE door nam ik vrijdagavond de veerpont naar de andere kant van het IJ voor een avond in een afgeladen Bimhuis tijdens het World Minimal Music Festival. Het Australische improvisatietrio The Necks was daar goed op zijn plaats. Continue reading
The Forbidden Room is Guy Maddins meest ambitieuze project tot nu toe. De film sleurt de kijker in een draaikolk van verhalen. De tollende kleurrijke collage lijkt te zijn samengesteld uit teruggevonden ingekleurde fragmenten uit verloren gewaande meesterwerken uit de jaren twintig van de vorige eeuw. Deze wervelende bioscoopervaring was in 2015 een van de hoogtepunten van het Imagine Film Festival. Continue reading
Son Of A Gun is geen onaardig regiedebuut, maar de Australische film ontkomt niet aan de clichés die horen bij gevangenisdrama’s (het eerste deel van de film) en kraakfilms (de rest van de film). Sinds Un Prophète (Jacques Audiard, 2009) en Starred Up (David Mackenzie, 2013) is de lat een stuk hoger komen te liggen. Continue reading
De 31ste editie van het Imagine Film Festival biedt vanaf vandaag tot en met 18 april weer een afwisselend programma waarbij ook ruimte is voor een kunstzinnige benadering van horror en fantasy en voor genrefilms die iets vertellen over de tijd waarin we leven. Het regiedebuut Lost River van Ryan Gosling is daarvan een redelijk geslaagd voorbeeld. Continue reading
Unlucky Plaza is de derde raamvertelling die ik tijdens Cinemasia 2015 zag. Drie getuigen kijken in een tv-interview terug op een gijzeling in een appartement in Singapore. Net als bij Dog Day Afternoon (Sidney Lumet, 1975) gaat het om een waargebeurde geschiedenis die indertijd live op televisie was te volgen en die van de hoofdpersoon voor even een held maakte. De film is geen meesterwerk, maar van de vijf films die ik de afgelopen dagen tijdens het festival heb gezien wel de meest geslaagde. Continue reading
Dot 2 Dot is een ode aan Hong Kong en dan in het bijzonder het oude Hong Kong dat volledig dreigt te verdwijnen onder nieuwbouw. In deze lichte komedie communiceren de twee hoofdpersonages met elkaar door middel van tekeningen op muren bij metrostations. Het originele gegeven wordt niet geheel geloofwaardig uitgewerkt. Continue reading
The Last Executioner draagt nauwelijks bij aan de discussie over de doodstraf, maar dat is ook niet de insteek van de makers. De film is een portret van de beul Chavoret. Het enige waar hij zich in de gevangenis van Bangkok zorgen over maakt is zijn karma en de demonen die hem een leven lang plagen. Het historische personage wordt met een opvallend gebrek aan charisma vertolkt door Vithaya Pansringarm, bij sommige lezers bekend als de demonische wraakengel in Only God Forgives (Nicolas Winding Refn, 2013). Continue reading
Shift
De titel Shift verwijst naar de diensten die Estela draait bij een callcenter in de Filipijnen. De tweede verwijzing is naar de knop op het toetsenbord van de computer. Thuis zit Estela de hele dag achter het scherm, om te chatten en social media bij te houden. Het zijn vooral luxeproblemen waar het hoofdpersonage mee kampt.
Cinemasia is de eerste van drie Amsterdamse filmfestivals die in april plaatsvinden. Dit weekend heb ik willekeurig een paar films uitgekozen om te bezoeken op festivallocatie Kriterion. De eerste is van een regisseur uit Bosnië en Herzegovina met een Amerikaanse acteur in een belangrijke bijrol. Het onderwerp is wel Aziatisch: Pakistan in de ban van dodelijke babyvoeding. Continue reading
In Timbuktu proberen jihadisten uit naam van Allah muziek, beeldende kunst en andere creatieve uitingen te vernietigen. Daarmee openen ze ook de aanval op hun eigen verbeeldingskracht. Continue reading
